Ακούς να λένε στα Χωριά

Γυμνό και εθνικοσοσιαλισμός

Μια έρευνα του συγγραφέα, Κρίστιαν Άνταμ, για το πως διασκέδαζαν, τι μουσική άκουγαν και τι βιβλία διάβαζαν οι Γερμανοί πολίτες τα 12 χρόνια της εξουσίας του Χίτλερ στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, είναι αποκαλυπτική. Οι Γερμανοί μετά το βιβλίο ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ, του Αδόλφου Χίτλερ, προτιμούσαν να διαβάζουν και να έχουν στη βιβλιοθήκη τους το βιβλίο ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ του Χανς Σούρεν. Ένα βιβλίο γεμάτο γυμνές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που εξυμνούσαν το καλοσχηματισμένο κορμί, σαν ευρύτερη έννοια. Ένα βιβλίο που η δείχνει την ανωτερότητα, την καθαρότητα και την τελειότητα της Άριας Φυλής. Ο συγγραφέας Κρίστιαν Άνταμ μελέτησε περισσότερα από 350 βιβλία που έγιναν best seller στη Γερμανία του Χίτλερ. Πολλά από αυτά ήταν βιβλία επιστημονικής φαντασίας, ερωτικές και αστυνομικές ιστορίες, βιβλία με ανέκδοτα αστεία, ενώ όπως προκύπτει από την ίδια έρευνα οι Γερμανοί λάτρευαν να ακούνε ραδιόφωνο.

Ριζοσπαστική οικολογία: Άρνηση στον σύγχρονο πολιτισμό

«Τι να κάνεις όταν ένα πλοίο που κουβαλάει εκατό επιβάτες ξαφνικά βουλιάζει και υπάρχει μόνο μια σωσίβια λέμβος. Όταν η λέμβος έχει γεμίσει, αυτοί που μισούν την ζωή θα προσπαθήσουν να την γεμίσουν με ακόμα περισσότερους και να τους βουλιάξουν όλους. Αυτοί που σέβονται και αγαπούν την ζωή θα πάρουν το τσεκούρι του πλοίου και θα κόψουν τα παραπανήσια χέρια που γαντζώνονται στα πλαϊνά της βάρκας». Ο Φιλανδός, Pentti Linkola, γεννήθηκε το 1932 στο Helsinki. Ο πατέρας του ήταν πρύτανης στο πανεπιστήμιο της πόλης και ο Pentti ξεκίνησε ακολουθώντας και αυτός μια ακαδημαϊκή καριέρα με σπουδές στην βοτανολογία και ζωολογία. Όπως υποστηρίζει οι σύγχρονες κοινωνίες αποκομμένες από την φυσική τάξη δεν μπορούν παρά να δημιουργούν αφύσικες κοσμοαντιλήψεις. Εν αντιθέσει με την mainstream οικολογία, ο Pentti δεν πιστεύει πως επιφανειακές δράσεις εστιασμένες σε συγκεκριμένα προβλήματα – όπως δικαιώματα ζώων, υπερθέρμανση του πλανήτη - μπορούν να λύσουν το οικολογικό θέμα αφού αυτό οφείλεται ακριβώς στην αφύσικη κοσμοαντίληψη που αναπτύσσει ο άνθρωπος λόγω του κοινωνικού περιβάλλοντος. Έτσι καταλήγει σε άρνηση και επίθεση στον σύγχρονο πολιτισμό ολοσχερώς. Το πρώτο απαραίτητο βήμα είναι η μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού. Για τον Pentti η αξία ενός είδους δεν μπορεί να έχει κάνει με την ποσότητα στην οποία το βρίσκουμε. Η ανθρώπινη αξία είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ποσότητα των ανθρώπων στην Γη. Ο άνθρωπος λειτουργεί πια σαν καρκίνωμα στον πλανήτη. Για να λυθεί το πρόβλημα απαιτούνται δραστικές, σκληρές, ολοκληρωτικές λύσεις αφού δεν πρόκειται το ρεύμα αυτό να ανακοπεί από μόνο του. «Το βρίσκω αδιανόητο πως ακόμα και έξυπνοι άνθρωποι, παρά τις όσες αποδείξεις, συνεχίζουν να πιστεύουν στον άνθρωπο και την πλειοψηφία, και να συνεχίζουν να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο. Πώς μπορεί κάποιος να πιστεύει τόσο παράλογα, πως η ανθρώπινη ζωή έχει την ίδια αξία, και πως η ανθρωπότητα την ίδια ηθική, ανεξαρτήτως αριθμών. Είναι πολύ καθαρό σε μένα πως κάθε φορά που ένα παιδί γεννιέται, η αξία του κάθε ανθρώπου στον κόσμο μειώνεται λίγο περισσότερο. Είναι πολύ καθαρό σε μένα πως η ηθική στην πληθυσμιακή έκρηξη είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηθικής όταν ο άνθρωπος ήταν ένα σπάνιο, ευγενές είδος στις αρχές του». Επίσης δηλώνει ότι στο σύγχρονο κόσμο η ανθρώπινη ζωή όχι μόνο δεν έχει καμιά αξία αλλά είναι και εις βάρος της φύσις. Οπότε κάθε καταστροφή κάθε πόλεμος που εξαφανίζει ανθρώπινες ζωές είναι για την φύση κάτι καλό. Η τεχνολογία και η πρόοδος μας αποκόβουν όλο και περισσότερο από το περιβάλλον και την φύση, και είναι υπεύθυνες για την οικολογική καταστροφή και την αναμενόμενη εξάλειψη μας αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε στον ίδιο δρόμο. Η υλική ευημερία δεν έχει σχέση με την ευτυχία. Παρά την πρόοδο του ανθρωπίνου είδους η τεχνολογία και η βιομηχανοποίηση δεν μας βοήθησε να ζούμε καλύτερα αφού δουλεύουμε περισσότερες ώρες, κάνοντας όλο και πιο ανούσιες βαρετές επαναλαμβανόμενες εργασίες δίχως νόημα. Η προσπάθεια μας να καταναλώνουμε παραπάνω και να ζούμε ήσυχα και άνετα στην πραγματικότητα χειροτέρεψε την ποιότητα ζωής μας και την αξία της ζωής καθ’ αυτής. Pentti στην όλη του πορεία ενασχόλησης με το οικολογικό ζήτημα κατέληξε να πιστεύει πως τα ήπια μέτρα που ευαγγελίζονται οι περισσότερες εκφάνσεις του οικολογικού κινήματος δεν πρόκειται να δώσουν την οποιαδήποτε λύση στην τραγική κατάσταση που έχουμε περιέλθει. Το μόνο που μπορεί να μας σώσει είναι μια μαζική αλλαγή της σύγχρονης κοινωνίας, που θα περιλαμβάνει την μείωση συγκεκριμένων ατομικών ελευθεριών, την μείωση στην χρήση της τεχνολογίας και την ανακοπή της προόδου. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία πρέπει να αντικατασταθεί με ισχυρή ηγετική διακυβέρνηση δικτατορικής μορφής και φυσικά πρέπει να υπάρξει τεράστια μείωση του πληθυσμού και ευγονική. Αυτή είναι σε λίγες γραμμές η βασική δέσμη ιδεών του Pentti Linkola ενός προδρόμου του οικολογικού κινήματος, ενός γκουρού της ριζοσπαστικής οικολογίας.

Από το völkisch κίνημα στον Οικοφασισμό

Ο οικοφασισμός, σύγχρονη τάση της Περιβαλλοντικής Ηθικής, έχει τις ρίζες του στον πρώιμο γερμανικό εθνικισμό, όπως αυτός εκφράζεται από το κίνημα του Γερμανικού Ρομαντισμού, και όπως αποκρυσταλλώθηκε στο πλαίσιο του völkisch κινήματος, ιδίως κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ο Kaarlo Pentti Linkola, Φιλανδός φιλόσοφος και guru του περιβαλλοντικού κινήματος, θα μπορούσε να θεωρηθεί επιτομή του οικοφασιμού. Θεωρεί πως απόλυτη ηθική αξία μπορεί να αναγνωρισθεί μόνο στο σύνολο της οικόσφαιρας, ενώ, αντίθετα, τα είδη και τα άτομα αντλούν την δική τους – σχετική – ηθική αξία από την συμμετοχή τους στο σύνολο αυτό, στην περίπτωση, βέβαια, που η λειτουργία τους – και η εν γένει ύπαρξή τους – είναι επωφελής για το σύνολο. Εχθρός της τεχνολογίας και της προόδου, της δημοκρατίας, της αστικοποίησης και του σύγχρονου τρόπου ζωής, θεωρεί πως μόνο η άμεση μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού μπορεί να επαναφέρει την διαταραγμένη ισορροπία του πλανήτη. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού κανένα μέσο δεν είναι ακατάλληλο ή ηθικώς απορριπτέο, αρκεί να εγγυάται την αποτελεσματική μείωση του πληθυσμού του είδους μας.

Αριστερά και Οικολογία

Οι σχέσεις Αριστεράς και Οικολογίας είναι τουλάχιστον προβληματικές, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από την ιστορική σχέση των δυο ρευμάτων. Η Αριστερά ήταν μέχρι πρόσφατα χωρίς όρους λάτρης της θεωρίας της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης (ETE) και της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Είχε λοιπόν το οικολογικό αίτημα παρέμβασης στην περιβαλλοντική κρίση μεταβληθεί σε αποπαίδι στα προγράμματα της μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '70 αρχές του '80. Οι χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», λειτουργώντας σε μια αποθέωση της λογικής της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και λόγω της απουσίας οργανωμένης αντιπολίτευσης εξώθησαν την περιβαλλοντική κρίση στα άκρα, υποβαθμίζοντας συχνά το περιβάλλον σε παράγοντα που υπεισέρχεται στην παραγωγή μόνο μέσω του κόστους του. Αυτή η σχηματική παράθεση κάποιων όψεων που στοιχειοθετούν τη σχέση Αριστεράς και Οικολογίας κάνει ιδιαίτερα σαφές πόσο πλασματική είναι η σημερινή υιοθέτηση μέχρι σημείου ταύτισης του οικολογικού αιτήματος από τα αριστερά κόμματα, πράγμα που εκφράστηκε με το αυταπόδεικτο, υποτίθεται, σλόγκαν: «Δεν μπορεί να είναι κανείς σήμερα κομμουνιστής (αριστερός) αν δεν είναι οικολόγος, και δεν μπορεί κανείς να είναι σήμερα οικολόγος αν δεν είναι κομμουνιστής (αριστερός)». Στην ουσία ούτε ο αριστερός είναι οικολόγος ούτε ο οικολόγος αριστερός. Η μαρξιστική θεώρηση των πραγμάτων απογυμνώνει κάθε μυστικισμό και θεοποίηση της φύσης που είναι η μόνη λύση για να εμποδιστεί η καταστροφή της. Κάτι που ένας αριστερός μαρξιστής ή εκσυχρονιστής δεν πρόκειται να το αποδεχτεί.  

Μεγάλη θεότητα η ίδια η φύση

Αντίθετα με άλλους σύγχρονους πολιτισμούς (Αιγύπτου, Μεσοποταμίας), που άφησαν μνημειώδη θρησκευτικά έργα, ναούς και γλυπτά, στη μινωική Κρήτη παρουσιάζεται μια δυσεξήγητη θρησκευτική σιγή. Μόνον ο Μινωικός πολιτισμός παρουσιάζεται χωρίς ναούς, χωρίς αγάλματα, χωρίς ανάγλυφα ή μνημειώδεις απεικονίσεις της θεότητας. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν υπήρχε θρησκεία και θρησκευτική ζωή στη μινωική Κρήτη. Απλώς είχε χαρακτήρα διαφορετικό. Έτσι βάση της μινωικής θρησκείας, είναι «ο κύκλος της βλάστησης». Η εναλλαγή των αισθημάτων του πρωτόγονου ανθρώπου μπροστά στο μυστήριο του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου της φύσης ήταν φυσικό να οδηγήσει στη θεοποίηση των φυσικών δυνάμεων και στη λατρεία τους. Η μεγάλη θεότητα στη μινωική Κρήτη είναι η ίδια η φύση, η Μεγάλη Μητέρα. Η απεικόνισή της είναι πολύμορφη: Άλλοτε εικονίζεται σε κορυφή βουνού ανάμεσα σε λιοντάρια, ως «Ορεία Μήτηρ» και «Πότνια θηρών», άλλοτε ως «Θεά των Όφεων» ή του ιερού δέντρου, των πουλιών ή των λουλουδιών. Άλλοτε πάλι παρουσιάζεται ως πολεμική θεότητα με ασπίδα και ξίφος και άλλοτε ως θαλάσσια θεότητα που ταξιδεύει μέσα σε ιερό πλοίο. Σε όλες αυτές τις απεικονίσεις έχουμε έναν προφανή συμφυρμό θρησκευτικών και μαγικών αντιλήψεων. Η προσωποποίηση της βλάστησης εκφράζεται με τη μορφή νεαρού βρέφους ή νεαρού θεού που γεννιέται και πεθαίνει κάθε χρόνο και τον θέλησαν να νυμφεύεται τη θεά.

Προστασία της Φύσης

Ο Εθνικοσοσιαλισμός, ως αληθινός Ιδεαλισμός, ταυτίζεται με τη Φύση και την βοηθάει στην εξελικτική της διαδικασία. Δέχεται ότι και τ’ ανθρώπινα όντα είναι μέρος της Φύσεως και υπάγονται στους Νόμους της.
Όλες οι άλλες «φιλοσοφίες», «πεποιθήσεις», «ερμηνείες» ή «θρησκείες» που δέχονται το διαχωρισμό του ανθρώπου από τη Φύση, είναι απαράδεκτες για τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ο Θεμελιώδης ιδεαλιστικός στόχος του Εθνικοσοσιαλισμού είναι η προστασία της Φύσεως, ώστε αυτή να δημιουργήσει καλύτερα, πιό προηγμένα άτομα και κατά συνέπεια, έναν καλύτερο και πιό προηγμένο Πολιτισμό. Ως εκ τούτου, η Φυλή είναι η ίδια η Φύση ως έκφραση εξελίξεως στο ανθρώπινο πεδίο.
Η ποικιλομορφία των Φυλών αποτελεί έκφραση της Θείας Δημιουργίας της Φύσεως. Κατά συνέπεια και η Λαϊκή Κοινότητα είναι μια έκφραση της Ανθρωπότητος μέσω της φυσικής διαδικασίας. Για αυτό κι ο Εθνικοσοσιαλισμός επιθυμεί την Διατήρηση της Φυσικής Τάξεως, και επομένως των Φυλών – πρωτίστως δε, της Φυλής που εκπροσωπεί και υπερασπίζεται. Οι υπόλοιπες πολιτικές θεωρίες ή θρησκείες, έχοντας άλλους στόχους και προτεραιότητες, καταστρέφουν τη φυλετική Λαϊκή Κοινότητα μέσω της δημιουργίας πολυφυλετικών και άρα α-φυλετικών και πολυ-«πολιτισμικών» παρακμιακών κοινωνιών. Αυτές οι Αξίες είναι η Ψυχή, το Ήθος και ο Χαρακτήρας του Εθνικοσοσιαλισμού.