Τι έγινε στην Κορέα πριν τον εμφύλιο

Συνήθως τα κείμενα που αναφέρονται στην Κορέα ξεκινούν από τον εμφύλιο πόλεμο. Ωστόσο καλό είναι να δούμε τι είχε προηγηθεί για να φτάσουμε σε αυτό τον πόλεμο. Η Κορέα χώρα με μακραίωνη ιστορία υπήρξε για αιώνες επαρχία της Κινεζικής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια υποτάχθηκε στην Ιαπωνία μετά την ήττα της Κίνας στον Σινο-Ιαπωνικό πόλεμο του 1894. Το 1905 η κορεάτικη χερσόνησος μετατράπηκε σε ιαπωνικό προτεκτοράτο και το 1910 προσαρτήθηκε πλήρως στα εδάφη της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας, όπου και παρέμεινε μέχρι την ήττα της Ιαπωνίας το 1945. Το 1943 στη συνάντηση της Τεχεράνης μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Ρούζβελτ του Βρετανού Πρωθυπουργού Τσώρτσιλ και του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Στάλιν, συμφώνησαν μεταξύ άλλων και για την Κορέα ότι θα ήταν ένα ανεξάρτητο κράτος. Οι επόμενες δύο συναντήσεις του 1945 σε Γιάλτα τον Φεβρουάριο και Πότσδαμ τον Ιούλιο επικύρωσαν την απόφαση της Τεχεράνης. Μετά την ρίψη της δεύτερης ατομικής βόμβας το Ναγκασάκι, στις 9 Αυγούστου 1945, όλα έδειχναν ότι σύντομα η Ιαπωνία θα συνθηκολογούσε. Τα στρατεύματα της Σοβιετικής Ένωσης, που μάχονταν τις ιαπωνικές δυνάμεις στη Μαντζουρία, κινήθηκαν στην χερσόνησο της Κορέας. Ήταν η ευκαιρία για τον Στάλιν να καταλάβει ολόκληρη τη χώρα, αφού τα Αμερικάνικα στρατεύματα απείχαν πάνω από 1.000 χιλιόμετρα στη νήσο Οκινάουα και ήταν αδύνατον να αποτρέψουν την εισβολή. Όμως ο Στάλιν, πιστός για ακόμη μια φορά στις συμφωνίες με τους συμμάχους του, δεν προχώρησε τη δεδομένη στιγμή στην κατάληψη της χώρας αλλά συμφώνησε με την Αμερικάνικη πρόταση να χρησιμοποιηθεί ο 38^ος παράλληλος ως «σύνορο» μιας ζώνης επιρροής των ΗΠΑ στο νότο και της ΕΣΣΔ στο βορρά. Από τότε ουσιαστικά και πριν ακόμη ελευθερωθεί η χώρα από τους Ιάπωνες έγινε η διχοτόμησή της. Ο Στάλιν δέχτηκε την πρόταση των ΗΠΑ χωρίς καμιά αντίρρηση. Οι Σοβιετικοί εισήλθαν στην Πιόνγκ Γιάνγκ στις 24 Αυγούστου και οι Αμερικάνοι στη Σεούλ στις 9 Σεπτεμβρίου. Το σχέδιο έκανε λόγο για μια πενταετή παρουσία των δύο υπερδυνάμεων στην Κορέα που θα προετοίμαζαν την ίδρυση ενός ενιαίου κράτους. Μετά την αποχώρηση των Ιαπώνων ο Γιο Ον Ιόνγκ, ένας μετριοπαθής πολιτικός ανέλαβε την προετοιμασία για τη σύσταση μιας κυβέρνησης στη χώρα. Αμέσως προχώρησε στη σύσταση μιας Επιτροπής που θα είχα σαν πρωταρχικό ρόλο να συσπειρώσει τις δεκάδες τοπικών λαϊκών «κομιτάτων» που είχαν σχηματίσει μόνοι τους οι Κορεάτες κυρίως στις αγροτικές περιοχές. Τα κομιτάτα αυτά, πριν ακόμη εμφανιστούν οι δύο υπερδυνάμεις στη χώρα, εμπεριείχαν τάσεις και πολιτικές ιδεολογίες όλων των αποχρώσεων. Οι εθνικιστές και οι σοσιαλιστές διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο ενώ οι κομμουνιστές ήταν μειοψηφία ως δύναμη. Τελικά σαν αρχηγός της κυβέρνησης επιλέχτηκε ένας εθνικιστής πολιτικός ο Σίνγκμαν Ρι που ήταν αντικομουνιστής και ήθελε να έχει καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Όμως αναγκασμένος να υπακούσει στις σοσιαλιστικές ιδέες των λαϊκών «κομιτάτων» προχώρησε στην ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας. Το πρόγραμμα της κυβέρνησης δημοσιοποιήθηκε τις επόμενες ημέρες και περιείχε μεταξύ άλλων την αναδιοργάνωση του αγροτικού τομέα (μοίρασμα των μεγάλων αγροκτημάτων στους μικροκαλλιεργητές), την εθνικοποίηση των μεγάλων βιομηχανιών, τον ορισμό κατώτατου μισθού και ανώτατου ωραρίου εργασίας (τρέμε νεοφιλελεύθερε προδότη Σαμαρά) και την αναδιανομή των πρώην αποικιοκρατικών ιδιοκτησιών στους Κορεάτες. Έτσι ενώ πριν λίγους μήνες είχαμε την πτώση του Βερολίνου, εμφανιζόταν από το πουθενά σε μια χώρα στην Άπω Ανατολή, που μόλις απελευθερώθηκε, η πολιτική ιδεολογία που προήλθε από το «πάντρεμα» του εθνικισμού και του σοσιαλισμού, την οποία με τόσο μένος πολέμησαν οι σύμμαχοι στην Ευρώπη. Λίγες ημέρες μετά την εγκατάσταση των Αμερικανικών στρατευμάτων στη Σεούλ ο διοικητής του στρατηγός Τζων Ρ Χοτζ δεν δέχθηκε να αναγνωρίσει την κορεατική κυβέρνηση που προερχόταν από τα λαϊκά «κομιτάτα». Οι Αμερικάνοι δικαιολόγησαν αυτή την απόφαση υποστηρίζοντας ότι τα «κομιτάτα» είχαν διαβρωθεί από τους κομμουνιστές (ουσιαστικά οι ΗΠΑ ποτέ ιστορικά δεν συμμάχησαν με εθνικιστικά κινήματα αλλά με εθνικόφρονες ηγετίσκους). Οι Αμερικάνοι πιστοί στην φιλελεύθερη οικονομική ιδεολογία τους στήριξαν την ανοικοδόμηση της χώρας στις μεγάλες γαιοκτησίες και τα μεγάλα επιχειρηματικά συγκροτήματα. Ο Αμερικάνος στρατηγός συμπεριφερόταν σαν διοικητής μια δύναμης κατοχής στη χώρα. Στο μεταξύ οι Σοβιετικοί, με την στρατιωτική παρουσία τους στο βόρειο τμήμα της χώρας, προσπαθούσαν να αναδιοργανώσουν τα «κομιτάτα», ενισχύοντας την παρουσία και την επιρροή των κομμουνιστών σε αυτά και εξοβελίζοντας τους λεγόμενους αντιφρονούντες. Έπρεπε να βρεθεί όμως και ένας Κορεάτης ηγέτης. Εκεί ο Στάλιν αποφάσισε να επιλέξει τον Κιμ Ιλ Σουνγκ, που υπήρξε αξιωματικός της 88^ης Στρατιάς του Ερυθρού Στρατού. Θεωρήθηκε πιο κατάλληλος από τον Γενικό Γραμματέα του Κομουνιστικού Κόμματος Κορέας (ΚΚΚ) Πακ Χουήν Γιούνγκ, που ήταν συνδεδεμένος με το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς ή Κομιντέρ (αν και προσκείμενης στον Στάλιν), γιατί θεώρησε ο ηγέτης της ΕΣΣΔ ότι δεν ήταν απόλυτα ελεγχόμενος από αυτόν. Αντίθετα ο Κιμ αν και δεν είχε καθόλου ιδεολογική κατάρτιση ήταν ουσιαστικά ηγέτης της πράξης. Ενδιαφερόταν πρωτίστως για τη σύνδεση της χώρας του με την ΕΣΣΔ και όχι για την εφαρμογή της μαρξιστικής ιδεολογίας. Ήταν αυτό που ήθελαν οι Σοβιετικοί εκείνη τη χρονική στιγμή. Τον παρουσίασαν στις 14 Οκτωβρίου 1945 στους Κορεάτες σαν ήρωα του πολέμου και τον προώθησαν με ταχύτητα να αναλάβει την ηγεσία του τοπικού κομμουνιστικού κόμματος. Ο Κιμ ίδρυσε μυστικά τον Βόρειο Τομέα που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα της Βόρειας Κορέας και στη συνέχεια έγινε ανεξάρτητο από το ενιαίο ΚΚΚ της Σεούλ. Έτσι έγινε ακόμη ένα βήμα στην πλήρη διχοτόμηση της χώρας. Στη συνέχεια ενώθηκε με κάποιους αριστερούς Κορεάτες (δεν είχαν καμιά σχέση με τον κομμουνισμό), που είχαν καταφύγει στην Κίνα και ίδρυσαν από κοινού το Εργατικό Κόμμα της Βόρειας Κορέας, το οποίο κυβερνά μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή στο νότο, από τη στιγμή που οι Αμερικάνοι διέλυσαν την Λαϊκή Δημοκρατίας της Κορέας, εγκαθίδρυσαν στρατιωτική κυβέρνηση. Αντιδρώντας στην στρατιωτική κυβέρνηση οι Κορεάτες ξεκίνησαν κινητοποιήσεις με σημαντικότερη τη διαδήλωση των εργατών του σιδηροδρόμου στο Πουσάν. Η καταστολή της διαδήλωσης προκάλεσε γενική απεργία τον Σεπτέμβριο του 1946. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο όταν τον Μάρτιο του 1948 το Εργατικό Κόμμα της Νότιας Κορέας καλεί τον λαό να μποϋκοτάρει την απόφαση για διενέργεια εκλογών μόνο στο νότιο τμήμα της χώρας. Η κυβέρνηση απαντά με μαζικές συλλήψεις του κόμματος. Στη νήσο Τσεζού, στις 3 Απριλίου, γίνονται διαδηλώσεις η στρατιωτική κυβέρνηση στέλνει 3.000 στρατιώτες και ξεκινάνε συγκρούσεις. Οι εξεγερμένοι ζητάνε την επανένωση της χώρας και ακολουθεί το καλοκαίρι του 1949 η «σφαγή του Τσεζού», υπό την ανοχή των Αμερικανικών δυνάμεων. Οι νεκροί από τις συγκρούσεις έφτασαν τους 30.000 σε ένα συνολικό πληθυσμό 300.000 κατοίκων στο νησί, δηλαδή σφάχτηκε το 10% του πληθυσμού.         

Καμιά ουσιαστική αντίδραση στις σφαγές των Παλαιστινίων

Το κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας αποτέλεσε στόχο ισραηλινής αεροπορικής επίθεσης, σύμφωνα με το κέντρο επιχειρήσεων της παλαιστινιακής αστυνομίας και Παλαιστίνιους γιατρούς. Από την επίθεση υπάρχει και άγνωστος αριθμός θυμάτων. Τοπικά μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν ότι πολλά παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους. Τα τηλεοπτικά συνεργεία εμποδίστηκαν από τον στρατό των Εβραίων να τραβήξουν πλάνα από το σημείο της επίθεσης. Εκτός από την επίθεση στο νοσοκομείο, δεύτερη έκρηξη σημειώθηκε σε πάρκο, σε μικρή απόσταση από το νοσοκομείο. Παλαιστίνιοι γιατροί, κάνουν λόγο για δεκάδες νεκρούς και τραυματίες από την επίθεση αυτή. Από τα πυρά των Ισραηλινών στο πάρκο κοντά στην παραλία της Γάζας, έπεσαν νεκρά δέκα παιδιά, τα οποία έπαιζαν με τις οικογένειές τους. Αυτόπτες μάρτυρες, όπως αναφέρει το πρακτορείο, δήλωσαν πως τουλάχιστον 40 είναι οι τραυματίες από την επίθεση, με πολλούς να υποστηρίζουν πως πραγματοποιήθηκε «σφαγή». Οι γονείς αυτών των παιδιών μεγάλωσαν και αυτοί στους δρόμους της Γάζας την εποχή των ιντιφάντα από την PLO και πολεμούσαν με πέτρες τα τανκς του ισραηλινού στρατού. 

Ακούσατε κάποια εθνικιστική οργάνωση στην Ευρώπη να κάνει κάποια πορεία διαμαρτυρίας; 

Όχι βέβαια, αφού οι εθνικιστές στην Ευρώπη έχουν πειστεί ότι ο ισλαμισμός είναι ο μεγάλος εχθρός. Μπορεί οι αριστεροί να μιλάνε για αντισημιτισμό των εθνικιστών αλλά ουσιαστικά αυτός είναι ανύπαρκτος. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά της εθνικιστικής ιδεολογίας με τις «επαναστατικές» ιδεολογίες του εθνικοσοσιαλισμού, του φασισμού και του μπααθισμού. Ο εθνικισμός αποτελεί μια συντηρητική λαϊκή ιδεολογία, ενώ αντίθετα εθνικοσοσιαλισμός, φασισμός και μπααθισμός, αποτελούν άκρως επαναστατικές ιδεολογίες της φυλετικής «ταυτότητας», που ξέρουν πολύ καλά να ξεχωρίζουν τις βαθύτερες ρίζες των προβλημάτων. Για αυτό όταν στην Ευρώπη «φουντώνει» ο εθνικισμός, οι τοκογλύφοι του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού κοιμούνται ήσυχοι. Ο σεβασμός των νεκρών εθνικιστών στην παγκόσμια ιστορία από την πλευρά μας δεν μπορεί να αποτελέσει σε καμιά περίπτωση και ταύτιση με αυτή την ιδεολογία.    

Ο πατέρας που έχασε το παιδί του

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο και παρακολουθώ μια πολιτική ανυπαρξία. Σίγουρα το θέμα των εκλογών το έχουμε αναλύσει και γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να φέρει καμιά λύση για τoν εξαθλιωμένο ελληνικό λαό. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα όπως και σε όλη την Ευρώπη έχει αποτύχει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των λαών και έχει βουλιάξει στις μίζες και τη διαφθορά. Περιμένουμε οι λαοί της Ευρώπης να γυρίσουν την πλάτη στα διεφθαρμένα κόμματα της πλουτοκρατίας αλλά και στους «λομπίστες» και πλουσιοπάροχα αμειβόμενους ευρωβουλευτές που προσκυνούν τον νεοφιλελευθερισμό. Θα υπάρχει μεγάλη αποχή στις 28 χώρες μέλη της ΕΕ. Όμως θα υπάρξουν και κάποιοι που θέλουν να ψηφίσουν. Τι όμως να ψηφίσει ο Έλληνας; Αυτό ρωτάνε όλοι. Εμείς θα θυμίσουμε τον θάνατο των Ελλήνων εθνικιστών μελών της Χρυσής Αυγής, Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, που πέθαναν για τις ιδέες τους την 1/11/2013, στο Νέο Ηράκλειο, ενώ ήταν άοπλοι. Πολλοί όπως και εμείς αυτά τα παλικάρια τα αποκαλούμε «Ήρωες». Βέβαια αυτούς τους νεκρούς τους έχουν ξεχάσει όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης αλλά και τα πολιτικά κόμματα. Παραμονή των εκλογών ακούω συνέχεια να αναφέρουν πολλοί το όνομα του νεκρού ράπερ Φύσα αλλά δεν ψελλίζουν ούτε μια κουβέντα για αυτά τα δύο αθώα θύματα. Είναι οι ξεχασμένοι νεκροί για το πολιτικό κατεστημένο. Βλέπετε τα δεξιά και αριστερά κόμματα του σάπιου κατεστημένου θεωρούν ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες θυμάτων τα «καλά» θύματα και τα «κακά» θύματα. Ένας από τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές είναι και ο Λάμπρος Φουντούλης πατέρας του Ήρωα Γιώργιου Φουντούλη. Αν θες να ψηφίσεις σε όποιο πολιτικό χώρο και αν ανήκεις αξίζει να ρίξεις τον ψήφο σου σε αυτό τον πατέρα, που έχασε το παλικάρι του. Μπορεί να διαφωνείς ή να συμφωνείς με τις ιδέες της Χρυσής Αυγής αλλά πάνω από τις όποιες πολιτικές διαφωνίες στήριξε ένα πατέρα που έχασε το παιδί του τόσο νέο. Αν κάποιοι πίστευαν αυτά που έλεγαν και τον θεωρούσαν Ήρωα τότε δεν μένει παρά να το αποδείξουν στην πράξη και να ψηφίσουν τον πατέρα του ήρωα. Σίγουρα και να εκλεγεί Ευρωβουλευτής δεν πρόκειται να απαλύνει τον πόνο του. Όμως θα είναι σαν μια πράξη συμπαράστασης στον πατέρα ενός Ήρωα. Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει αυτός ο πατέρας μου αρκεί το κουράγιο του. Γιατί όλοι κάποτε θα γίνουμε γονείς και μπορεί να βρεθούμε στη θέση του. Εύχομαι αυτός ο πατέρας, ο Λάμπρος Φουντούλης, να βρεθεί στις Βρυξέλλες για να θυμίζει στα έθνη της Ευρώπης τι σημαίνει για ένα πατέρα να πεθαίνει το παιδί του για την Ιδέα της Φυλής και του Έθνους. Γιατί στην ελληνική γη ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν ριζώνει.

Αλλαγές ιδεολογικών στρατοπέδων είναι αρκετά συχνές

Συχνά στην ιστορία έχουμε περιπτώσεις με άτομα που δρουν βάσει των ατομικών τους συμφερόντων και να μεταπηδούν από το ένα ιδεολογικό στρατόπεδο στο άλλο. Με αφορμή όσα συμβαίνουν με τους δύο πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής αλλά και όσα γίνονται σήμερα στην Ουκρανία θα αναφέρω την ιστορία του διαβόητου αταμάνου Νικηφόρ Γκηγκόριεφ που έδρασε στην Ουκρανία. Γεννήθηκε το 1885 στη δυτική Ουκρανία (Ποδόλια). Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικηφόρ Σεβρέτνικ. Κατετάγη στο ιππικό και πολέμησε στο Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904. Αποστρατεύτηκε και διορίστηκε τιμητικά χωροφύλακας. Με την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου στρατολογήθηκε και τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου. Προήχθη σε υπαξιωματικό και στη συνέχεια σε λοχαγό. Από τον Απρίλιο του 1918 συγκρότησε δικό του ένοπλο σώμα με το οποίο πολέμησε άλλοτε υπέρ των μπολσεβίκων, άλλοτε υπέρ των Λευκών και άλλοτε υπέρ των Εθνικιστών της Ουκρανίας. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι Ουκρανοί Εθνικιστές αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ουκρανικού κράτους και ήταν αντίπαλοι των Λευκών. Ωστόσο όταν τα ευρωπαϊκά στρατεύματα των Γάλλων και των δυτικών συμμάχων τους (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα) βρέθηκαν να πολεμούν στην Ουκρανία (τότε ονομαζόταν Μεσημβρινή Ρωσία) κατά των μπολσεβίκων, συμμάχησαν με τους Λευκούς (που ήταν υποστηριχτές του Τσάρου αλλά και «ψευτοδημοκρατικοί» νεοφιλελεύθεροι αντιμπολσεβίκοι). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι να χάσουν κάθε έρεισμα στον ουκρανικό πληθυσμό και να ηττηθούν. Ο Νικηφόρ Γκηγκόριεφ πολέμησε με τους μπολσεβίκους κατά των ευρωπαίων και κατέλαβε την Οδησσό. Ωστόσο τον Ιούλιο του 1919 συγκρούστηκε με τους μπολσεβίκους και επιχείρησε να προσεταιριστεί τον αναρχοαυτόνομο Ουκρανό οπλαρχηγό Νέστορ Μάνκο. Κατά τη διάρκεια όμως μιας διαφωνίας τους επιχείρησε να σκοτώσει τον Μάνκο αλλά πριν προλάβει έπεσε ο ίδιος νεκρός. Ο Νικηφόρ Γκηγκόριεφ υπήρξε ένας από τους στυγνότερους δολοφόνους στην ιστορία του πολέμου της Ουκρανίας. Μετά τις μάχες της Χερσώνας και της Μπερεζόφκα, δολοφόνησε εν ψυχρώ όλους του εκεί Έλληνες κατοίκους. Κατέστρεψε ολοσχερώς περίπου 40 χωριά. Η μόνη στρατιωτική αρετή του ήταν η επιμονή. Μετά από κάθε υποχώρηση επανερχόταν. 

Sana Mhaydli: «Η νύφη του Νότου»

Στις 9 Απριλίου 1985 η Sana Mhaydli επιλέγει να γίνει μάρτυρας για την ιδέα και την πατρίδα της. Σε ηλικία 16 ετών οδηγεί προς τις εχθρικές ισραηλινές δυνάμεις ένα αυτοκίνητο γεμάτο εκρηκτικά και εξοντώνει 2 στρατιώτες των Σιωνιστών ενώ άλλοι 12 τραυματίζονται βαριά. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό του Ankoun της Σιδώνας … Υπήρξε μέλος του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος και μετά την πράξη αυτοθυσίας έγινε γνωστή ως «η νύφη του Νότου».

Η Πολιτική Διαθήκη της Sana Mhaydli
Είμαι η μάρτυρας Sana Mhaidli, είμαι 18 ετών. Είμαι από το Νότιο Λίβανο. Τον κατεχόμενο νότιο Λίβανο, τον καταπιεσμένο Νότιο Λίβανο.
Είμαι από το Νότιο Λίβανο, τη γη των μαρτύρων. Τη γη των...
Sheikh Ragheb Harb, Abdallah al-Jeezi, Hassan Darwish, Nazeeh al-Qbruslli, Bilal Fahs, και τελευταίου αλλά όχι λιγότερο σημαντικού ήρωα Wajdi al-Sayegh.
Δεν είμαι μόνο εγώ που πήρα αυτή την απόφαση. Είμαι μεταξύ αυτών που αποφάσισαν να υπερασπιστούν και να απελευθερώσουν τη γη μας. Έχω δει τη δυστυχία του λαού μου, τα βάσανά τους κάτω από την ισραηλινή κατοχή. Μία Κατοχή που έχει καταπιεσμένους τους ανθρώπους μου, που έχει σκοτώσει γυναίκες και παιδιά,που γκρεμίζει τα σπίτια πάνω στα κεφάλια των ιδιοκτητών τους. Αυτός είναι ο λόγος που έχω επιλέξει να εκτελέσω αυτή την αποστολή.
Είμαι χαρούμενη που θα εκτελέσω αυτή την αποστολή για χάρη της γης μου και των ανθρώπων της.
Προτρέπω όλους τους νέους της χώρας μου να ενταχθούν στον Εθνικό Αγώνα κατά των Ισραηλινών κατακτητών. Αυτός ο αγώνας είναι ενάντια στους κατακτητές της γης μας.
Προσεύχομαι η αποστολή μου να είναι επιτυχής και να είμαι σε θέση να σκοτώσω ένα μεγάλο αριθμό του στρατού του εχθρού.(Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας). Εύχομαι η ψυχή μου να αγκαλιάσει την ψυχή των μαρτύρων που έχουν φύγει πριν από μένα. Και μπορεί αυτό να δημιουργήσει μια έκρηξη που θα σκοτώσει περισσότερους εχθρούς.
Χαιρετίζω τους ηγέτες του Συριακού Κοινωνικού Εθνικιστικού Κόμματος και τους άλλους.(monadil). Χαιρετίζω το Κόμμα Εθνικής αντίστασης.(Lebanese National Resistance Front).
Χαιρετίζω όλη την οικογένεια μου και τους συγγενείς μου και τους ζητώ να συνεχίσουν στο δρόμο αυτό της θυσίας μέχρι να ελευθερώσουν όλη τη Γη μας και το Λαό μας.
Για τη μητέρα μου, συγχώρεσε με, και να ζητήσεις από τον Θεό να έχει έλεος για μένα. Είσαι αυτή που μου έμαθε να αγαπώ και να θυσιάζομαι, και τώρα είμαι εδώ. Αγαπώ τη χώρα μου και θα θυσιάσω τη ζωή μου για το λαό του Νότιου Λιβάνου και για τη γη μου.
Για τον πατέρα μου, έχω αφήσει μια γραπτή επιστολή. Ελπίζω να μην είναι λυπημένος και να μην με θρηνήσει ποτέ, αλλά αντίθετα να τραγουδά και να χορεύει. Σου λέω και πάλι ο πατέρα, να μην με θρηνήσεις αλλά να κάνεις για μένα μια γαμήλια τελετή και να χορέψεις πατέρα, γιατί το αίμα μου θα ξεπλύνει τη σιωνιστική βρωμιά από τη γη του Νότιου Λιβάνου.
Αυτό είναι το μόνο που ζητώ από εσάς.

Martyr Sana Mhaydli - سناء محيدلي - (Sanaa... από kasman1

Κατάχρηση εξουσίας και βίντεο Μπαλτάκου

Ελληνικό Δίκαιο

Κατάχρηση εξουσίας

• Δημόσιος λειτουργός, ο οποίος κατά κατάχρηση εξουσίας που ανάγεται στα καθήκοντα του, ενεργεί ή διατάσσει την ενέργεια οποιασδήποτε αυθαίρετης πράξης που παραβλάπτει τα δικαιώματα άλλου, είναι ένοχος πλημμελήματος. Αν ο υπαίτιος απέβλεπε με τέτοια πράξη σε κέρδος, είναι ένοχος κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση τριών χρόνων.

Επηρεασμός αρμόδιας αρχής

• Οποιοδήποτε πρόσωπο προσπαθεί με οποιοδήποτε τρόπο να επηρεάσει οποιαδήποτε αρχή, επιτροπή, συλλογικό όργανο ή μέλος αυτών ή οποιοδήποτε δημόσιο λειτουργό κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους σε σχέση με διαδικασία πρόσληψης, διορισμού, προαγωγής, τοποθέτησης, μετάθεσης ή άσκησης πειθαρχικής εξουσίας σε κρατική υπηρεσία, υπέρ του ιδίου ή υπέρ ή κατά οποιουδήποτε άλλου προσώπου, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες.

Διεθνές Δίκαιο

Βασικές Αρχές για την Ανεξαρτησία του Δικαστικού Σώματος

Υιοθετήθηκαν από την 7η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Πρόληψη του Εγκλήματος και τη Μεταχείριση των Εγκληματιών που συγκλήθηκε στο Μιλάνο από την 26η Αυγούστου έως την 6η Σεπτεμβρίου 1985 και επικυρώθηκαν με τις από 29.11.1985 και 13.12.1985 υπ' αριθμ. 40/32 και 40/146 αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης αντίστοιχα

Ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος

1. Το κράτος οφείλει να εγγυάται την ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα ή στους νόμους. Ο σεβασμός και η τήρηση της ανεξαρτησίας του δικαστικού σώματος είναι υποχρέωση όλων των κυβερνητικών και άλλων θεσμών.

2. Το δικαστικό σώμα οφείλει να κρίνει τις υποθέσεις αμερόληπτα με βάση τα πραγματικά περιστατικά και σύμφωνα με το νόμο, χωρίς κανέναν περιορισμό, ανάρμοστη επιρροή, προκλήσεις, πιέσεις, απειλές ή επεμβάσεις, άμεσες ή έμμεσες, από οιονδήποτε κύκλο ή για οιαδήποτε αιτία.

Προϊόν υποκλοπής

Πολλοί από τους μεγάλους δημοσιογράφους χρησιμοποιούσαν «προϊόντα υποκλοπής» με κρυφές κάμερες και έστηναν τηλεοπτικές εκπομπές που βοήθησαν την καριέρα τους και τους έκαναν δημοφιλείς.

Με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση Ζαχόπουλου, το ροζ DVD που κατέγραψε «κρυφή κάμερα», αλλά και τις τηλεφωνικές συνομιλίες που καταγράφηκαν και δημοσιοποιήθηκαν (μεταξύ του Μ. Τριανταφυλλόπουλου και του βουλευτή Κ. Κουκοδήμου, μεταξύ δημοσιογράφων κ.λπ.), η κυβέρνηση παίρνει νομοθετικά μέτρα που σταματούν τη χρήση της «κρυφής κάμερας», την καταγραφή συνομιλιών κ.λπ., καθώς θα υπάρχει απειλή επιβολής 10ετούς κάθειρξης.

Με τη νομοθετική ρύθμιση που δημοσιοποίησε ο υπουργός Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκης, λίγο μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή στο Μέγαρο Μαξίμου, το σχετικό υλικό δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε καν από τα δικαστήρια ως αποδεικτικό μέσο, αφού καταργείται η διάταξη του Ποινικού Κώδικα που επέτρεπε να χρησιμοποιηθεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις ένα τέτοιο υλικό, εφόσον μόνον έτσι (σ.σ.: με την καταγραφή) μπορούσε να διαφυλαχθεί ένα δικαιολογημένο συμφέρον.

Η νομολογία

Η νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων είχε επανειλημμένα δεχθεί ότι ένα τέτοιο υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί νόμιμα μόνον ενώπιον δικαστικής Αρχής και εφόσον με αυτό μπορούσε να αποδειχθεί ένα σοβαρό κακούργημα ή, αντίθετα, η αθωότητα ενός κατηγορουμένου.

Τώρα η κυβέρνηση, προσπερνώντας τη νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων, αντί να αποτρέψει ή να τιμωρήσει βαρύτερα τη δημοσιοποίηση ενός τέτοιου υλικού, απαγορεύει ολοκληρωτικά την αξιοποίησή του από τις δικαστικές Αρχές, γεγονός που θα δυσχεράνει σε πολλές περιπτώσεις τη διαλεύκανση σοβαρών υποθέσεων ή θα εμποδίσει έναν κατηγορούμενο να αποδείξει ότι είναι αθώος.

Βίντεο Μπαλτάκου

Στο βίντεο ο Μπαλτάκος είτε λέει την αλήθεια είτε λέει ψέματα.

• Αν ο Μπαλτάκος λέει αλήθεια. Τότε δικαιώνει όσα υποστηρίζουν τα μέλη της Χρυσής Αυγής ότι η δίωξή τους έγινε με κυβερνητικές εντολές. Ο Σαμαράς πήρε εντολές από το εξωτερικό και επέβαλε στη δικαστική εξουσία να προχωρήσει σε διώξεις και προφυλακίσεις βουλευτών (κατάχρηση εξουσίας).
• Αν ο Μπαλτάκος λέει ψέματα. «Είπα ψέματα για το καλό της παράταξης και για να έρθουν στη ΝΔ οι 500.000 ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής», δήλωσε. Αυτό σημαίνει ότι ο Μπαλτάκος προσπάθησε να «παγιδεύσει» τον βουλευτή για κέρδος της ΝΔ. Όμως γιατί να κάνει μια τέτοια πράξη (που η ιστορία του συγκεκριμένου προσώπου δείχνει ότι ήταν μετά από εντολή Σαμαρά) αν το κατηγορητήριο, για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, ήταν τόσο ισχυρό, που θα έστελνε σίγουρα στη φυλακή όλα τα μέλη της Χρυσής Αυγής; Επειδή, όπως όλα δείχνουν από τη θέση του στην κυβέρνηση και σαν νομικός, ο Μπαλτάκος γνώριζε καλά το κατηγορητήριο, άρα θα έκανε μια τέτοια πράξη μόνο αν ήξερε (σαν καλός νομικός) ότι οι κατηγορίες δεν είναι αρκετές και ήθελε να «παγιδέψει» τον συνομιλητή του για να αποκτήσει πρόσθετα στοιχεία. Τελικά μήπως και ο Μπαλτάκος ηχογραφούσε τον Κασιδιάρη για το «καλό» της κυβέρνησης Σαμαρά;

Σχέση ανθρώπου και φύσης

Αν είσαι εργάτης, δούλευε τη γης, βοήθα τη να καρπίσει. Φωνάζουν οι σπόροι μέσα από τα χώματα, φωνάζει ο Θεός μέσα από τους σπόρους. Λευτέρωσέ τον. Ένα χωράφι προσμένει από σένα τη λύτρωση, μια μηχανή προσμένει από σένα την ψυχή της. Πια δεν μπορείς αν σωθεί αν δεν τα σώσεις.

Αν είσαι πολεμιστής, μην λυπάσαι, δεν είναι στην περιοχή του χρέους σου η συμπόνια. Σκότωνε τον οχτρό ανήλεα. Μέσα από το σώμα του οχτρού άκου τον Θεό να φωνάζει «Σκότωσε το σώμα τούτο, με εμποδίζει, σκότωσέ το να περάσω».

Αν είσαι σοφός πολέμα στο κρανίο, σκότωνε τις ιδέες, δημιούργα καινούριες. Ο Θεός κρύβεται μέσα σε κάθε ιδέα, όπως μέσα σε σάρκα. Σύντριψε την ιδέα, λευτέρωσέ τον. Δώσε του μιαν άλλη ιδέα, πιο απλόχωρη, να κατοικήσει.

Αν είσαι γυναίκα, αγάπα. Διάλεξε, ανάμεσα από όλους τους άντρες, με σκληρότητα, τον πατέρα των παιδιών σου. Δε διαλέγεις εσύ, διαλέγει ο άναρχος, ακατάλυτος, ανήλεος μέσα σου αρσενικός Θεός. Τέλεψε όλο σου το χρέος, το γιομάτο πίκρα, έρωτα και ανδρεία. Δώσε όλο σου το κορμί, το γιομάτο αίμα και γάλα.

Καζαντζάκης

Ράτσα και Ρατσισμός

Το σημερινό πολιτικό καθεστώς μιλά συνέχεια με απαξιωτικό τρόπο για τη ράτσα. Ρατσισμός είναι η πιο συχνή λέξη που χρησιμοποιούν οι διεθνιστές σε όσους τολμούν να μιλήσουν για την εθνική ταυτότητα των λαών. Πως μπορεί να απαντήσει ο μαθητής, ο εργάτης, ο έμπορος και ο πολιτικός, σε όλους αυτούς τους αντιρατσιστές. Η βία είναι μια συνταγή που δείχνει αδυναμία. Η ιδέα της φυλής είναι πολύ ισχυρή για να δείχνει αδυναμία απέναντι στις προκλήσεις της αντίφα. Η γλώσσα, όπως λέει και ο λαός, μπορεί να τσακίζει κόκαλα. Η ιδέα διαδίδεται μέσα από το πνεύμα και μένει αθάνατη, έστω και αν οργίζει τους αντιπάλους της. Η έλλειψη ψυχραιμίας αναδεικνύει την ήττα και τον πανικό των αντιπάλων μας, που μπορεί να απαντούν με δολοφονικά συνθήματα αλλά αδυνατούν να κάνουν διάλογο. Όμως η απάντηση πρέπει να υπάρχει καταγεγραμμένη βαθιά μέσα στον εγκέφαλο των εθνικιστών, εθνικοσοσιαλιστών, φασιστών και όλων όσων υποστηρίζουν την ιδέα της διαφορετικότητας του κάθε έθνους και αντιστέκονται σε μια ομογενοποιήσει των λαών που προσπαθεί να φέρει η παγκοσμιοποίηση. Αν θες να δυναμώσεις την πίστη σου στην ιδέα της φυλής και της ταυτότητας του έθνους, τότε αποστήθισε το παρακάτω κείμενο. Βάλε το βαθιά μέσα στο μυαλό σου. Επεξεργάσου τις παρακάτω φράσεις. Κάνε δικό σου αυτό το κείμενο. Όρθωσε ανάστημα απέναντι σε όλους και με θαρραλέα φωνή απάντησε στις κατηγορίες τους. Διάβασε να μάθεις τι είναι η ράτσα:

«Η κραυγή δεν είναι δική σου. Δεν μιλάς εσύ, μιλούν οι πρόγονοι με το στόμα σου…..  Δεν είσαι ένας είσαι ένα στρώμα στρατού….. Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο. Εσύ είσαι μια λιγόστιγμη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ίσκιος αυτή είναι το κρέας.

Δεν είσαι λεύτερος. Αόρατα μυριάδες χέρια κρατούν τα χέρια σου και σαλεύουν. Όταν θυμώνεις ένας προπάππος σου αφρίζει στο στόμα σου …. Όταν κοιμάσαι, ανοίγουν οι τάφοι μέσα στη μνήμη και γιομώνει βρυκόλακες η κεφαλή σου….. Μην πεθάνεις για να μην πεθάνουμε, φωνάζουν μέσα σου οι νεκροί. Δεν προφτάσαμε να χαρούμε τις γυναίκες που πεθυμήσαμε, πρόφτασε εσύ, κοιμήσου μαζί τους! Δεν προφτάσαμε να κάνουμε έργα τις ιδέες μας, κάμε τις έργα εσύ!

Τέλεψε το έργο μας!  Τέλεψε το έργο μας! Μέρα νύχτα μπαινοβγαίνουν στο κορμί σου και φωνάζουνε…..

Φώτισε το σκοτεινό αίμα των προγόνων, σύνταξε τις κραυγές τους σε λόγο, καθάρισε τη βούλησή τους, πλάτυνε το στενό τους ανήλεο μέτωπο……

Γιατί δεν είσαι σκλάβος. Ευθύς μόλις γεννήθηκες μια νέα πιθανότητα γεννήθηκε μαζί σου, ένας λεύτερος σκιρτημός τρικυμίζει τη μεγάλη ζοφερή καρδιά του σογιού σου…. Θες δεν θες πλουτίζεις το πατρικό σου το σώμα. …. Δεν είμαι ένας! Δεν είμαι ένας! Το όραμα τούτο κάθε στιγμή να σε καίει…. Το σώμα σου το αόρατο είναι οι πεθαμένοι πρόγονοι και οι απόγονοι οι αγέννητοι. …..Πως μπορείς να σωθείς αν δεν σωθεί ολάκερο το αίμα σου; Ένας από τη ράτσα σου να χαθεί σε συντραβάει στο χαμό του. Ένα μέλος του κορμιού σου και του νου σου σαπίζει….. Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας….. Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».

Τα λόγια αυτά βάλε τα μέσα στη ψυχή σου. Απομνημόνευσε στο μυαλό σου κάθε λέξη. Όχι δεν είναι δικά μου αυτά τα λόγια. Μεταφέρω τη γνώση και δεν την γεννώ. Για να γεννήσεις μια ιδέα πρέπει να την νιώσεις καλά μέχρι το μεδούλι σου. Αν σε ρωτήσουν ποιανού είναι αυτά τα λόγια απάντησε τους «του Νίκου Καζαντζάκη από το βιβλίο του Ασκητική». Αν σε ρωτήσουν ποιος είναι αυτός, απάντησέ τους «Ένας μεγάλος Έλληνας». Γιατί κάθε άνθρωπος έχει ταυτότητα.

Έσπερος

Οι ΗΠΑ στέλνουν τους Μουτζαχεντίν ε Χαλκ στα Βαλκάνια

Το σχέδιο είναι να βρεθούν πολύ κοντά στην Ελλάδα και να παίξουν τον ρόλο τους όταν χρειαστεί. Οι ενέργειες της Ουάσιγκτον στη Ρουμανία μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση ενός φυτώριου έντασης, που θα αποδειχθεί πονοκέφαλος, όχι μόνο για το κράτος αυτό, αλλά και για τους πλησιέστερους γείτονές του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την υποστήριξη του ΟΗΕ προσπαθούν να εγκαταστήσουν από το Ιράκ στη Ρουμανία αρκετές χιλιάδες εκπροσώπους της οργάνωσης των Μουτζαχεντίν του Ιρανικού Λαού λαού («Μουτζαχεντίν ε Χαλκ»). Η μέριμνα της θεωρούμενης πολιτισμένης κοινότητας για τους ριζοσπάστες είναι απλή: οι Μουτζαχεντίν θεωρούν ως αποστολή τους τον αγώνα κατά του Ιράν, το οποίο η Δύση είναι διατεθειμένη να αποδυναμώσει με όλα τα δυνατά μέσα. Οι «Μουτζαχεντίν ε Χαλκ» θεωρούνται - τόσο από το Ιράκ, όσο και από το Ιράν - ως τρομοκρατική οργάνωση. Αρχικά, η ΕΕ και οι ΗΠΑ θεωρούσαν επίσης τα μέλη των «Μουτζαχεντίν ε Χαλκ» τρομοκράτες. Πρόσφατα όμως αφαίρεσαν την οργάνωση αυτή από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων. Και είναι απόλυτα κατανοητό γιατί. Αφού, με βάση τη γνωστή ρήση, «ο εχθρός του εχθρού μου - είναι φίλος μου»... Για την ώρα, οι προσπάθειες των ΗΠΑ αποβαίνουν άκαρπες, παρά το γεγονός ότι έχουν επιλέξει μια χώρα που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική της Ουάσιγκτον. Δεν αποτελεί για κανέναν μυστικό ότι, τόσο φανερά όσο και κρυφά, προστατεύουν τη Ρουμανία και τη θεωρούν πεδίο των γεωπολιτικών τους συμφερόντων καθ' όλη τη μετασοβιετική περίοδο. Και, φυσικά, θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν για αυτό κάποιο αντάλλαγμα. Το οποίο, στη συγκεκριμένη περίπτωση φαντάζει υπερβολικό. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, το θέμα της εγκατάστασης των Μουτζαχεντίν συζητήθηκε στη συνάντηση του Δεκεμβρίου των Υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Ρουμανίας, Τζον Κέρι και Τίτους Κορλετσιάν, στις Βρυξέλλες. Παρεμπιπτόντως, ένα χρόνο πριν την ετοιμότητά τους να δεχθούν μέρος των ανταρτών «Μουτζαχεντίν ε Χαλκ» δήλωσαν η Γερμανία και η Αλβανία. Ωστόσο, η ηγεσία της οργάνωσης επιμένει σε μια συνολική εγκατάσταση και των τριών χιλιάδων ομοϊδεατών της που βρίσκονται στη βάση των ΗΠΑ στο Ιράκ. Κάτι που, φυσικά, οι αλβανικές και οι γερμανικές αρχές δεν μπορούν να το επιτρέψουν στον εαυτό τους - είναι πολύ επικίνδυνο. 

Πειραιάς 1944

Τιμή και δόξα στον πολεμιστή .... που εκτελούσε εντολές

Ήταν ο πλέον πιστός στρατιώτης του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού, καθώς παρά τη συνθηκολόγηση της χώρας του κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συνέχισε να τηρεί τις εντολές των ανωτέρων του – μη γνωρίζοντας για το τέλος του πολέμου – και μέχρι το 1974 ζούσε κρυμμένος στη ζούγκλα των Φιλιππίνων κάνοντας ανταρτοπόλεμο και περιμένοντας τις ενισχύσεις.

Πρόκειται για τον αληθινό σαμουράι, Χίροο Ονόντα, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών στο σπίτι του στο Τόκιο. Ήταν ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες του αυτοκρατορικού στρατού της Ιαπωνίας που πολέμησαν στον Ειρηνικό.

Ο Ονόντα είχε σταλεί εκεί το 1944 καθώς ήταν εκπαιδευμένος στον ανταρτοπόλεμο και διατήρησε τη θέση του σε ένα νησί των Φιλιππίνων μαζί με άλλους τρεις στρατιώτες.

Υπακούοντας σε μια λογική απόλυτης πίστης στον Αυτοκράτορα και πιστεύοντας ότι ο θάνατος είναι προτιμότερος από το να παραδοθεί, ο Onoda αρνείτο να βγει από την κρυψώνα του, μολονότι στην περιοχή είχαν διεξαχθεί τέσσερις επιχειρήσεις ανεύρεσής του και μέλη της οικογενείας του εξηγούσαν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Η αποκάλυψη ότι Ιάπωνες στρατιώτες βρίσκονταν στο νησί έγινε το 1950, όταν ένας εκ των τεσσάρων αποφάσισε να βγει από το δάσος και επέστρεψε στη χώρα του. Αεροσκάφος έριξε φυλλάδια τα οποία έγραφαν πως ο πόλεμος είχε τελειώσει προ πολλού, ωστόσο ο Ονόντα και οι υπόλοιποι σύντροφοί του δεν πίστεψαν την είδηση και συνέχιζαν να κάνουν το καθήκον τους, παρακολουθούσαν στρατόπεδα Φιλιππινέζων, ενώ σποραδικά είχαν συμπλοκές με ορισμένους εξ αυτών. Ιαπωνία και Φιλιππίνες επιχείρησαν να τους εντοπίσουν ωστόσο το 1959 οι έρευνες σταμάτησαν καθώς όλοι πίστευαν πως οι στρατιώτες αυτοί είχαν πλέον πεθάνει.

Οι Ιάπωνες στρατιώτες έδωσαν σημεία ζωής το 1972 πραγματοποιώντας επίθεση σε μονάδα του στρατού των Φιλιππίνων. Ο μοναδικός σύντροφος του Ονόντα σκοτώθηκε, ενώ ο ηρωικός Ιάπωνας γλίτωσε και κρύφτηκε πάλι στη ζούγκλα.

Η ιαπωνική κυβέρνηση κατέφυγε σε μέλη της οικογένειάς του, που πήγαν μέχρι το σημείο όπου ζούσε με σκοπό να σταματήσει τον πόλεμο κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε. Τελικά το 1974 το Τόκιο έστειλε εκεί τον τότε διοικητή του, ο οποίος του έδωσε διαταγή να καταθέσει τα όπλα.

Ο Onoda τελικά παραδόθηκε στον τότε δικτάτορα των Φιλιππίνων Φερντινάντ Μάρκος, ενδεδυμένος με την επίσημη στολή του, το πηλίκιο, το όπλο και το ξίφος του, τα οποία είχε διατηρήσει σε καλή κατάσταση, μολονότι είχαν περάσει 30 χρόνια από τότε που εστάλη στη Λουμπάνγκ.

Μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία, του ήταν αδύνατο να παραμείνει εκεί, βλέποντας ότι ουσιαστικά τα πάντα στην χώρα είχαν αλλάξει, είχαν εκδυτικοποιηθεί και αξίες στις οποίες ο ίδιος πίστευε είχαν χαθεί στην πορεία. Ο μιλιταρισμός ήταν πια καταδικαστέος, το ίδιο και η πίστη στο μεγαλείο της Ιαπωνίας.

Έτσι προτίμησε να αγοράσει ένα κτήμα στη Βραζιλία και έπειτα επέστρεψε για να δημιουργήσει ένα μικρό σχολείο σε μια σχετικά απομονωμένη περιοχή στον ιαπωνικό Βορρά.

«Δεν θεωρώ αυτά τα 30 χρόνια ότι τα έχασα. Χωρίς αυτήν την εμπειρία, θα ήμουν άλλος άνθρωπος και η ζωή μου δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα», είχε πει μιλώντας στο Associated Press το 1995.

Το Ισραήλ παίρνει μέτρα κατά της παράνομης μετανάστευσης

Κανείς δεν τολμά να τα βάλει με το Ισραήλ για τη μεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζει. Χιλιάδες Αφρικανές συνοδευόμενες από τα παιδιά τους διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ διαμαρτυρόμενες για την άρνηση των ισραηλινών αρχών να τους δώσουν καθεστώς προσφύγων. «Είμαστε πρόσφυγες», φώναζαν οι διαδηλώτριες, κάποιες από τις οποίες κρατούσαν στα χέρια τους τα παιδιά τους ή έσπρωχναν καρότσια. Κρατώντας πανό στα οποία είχαν γράψει: «Θέλουμε ελευθερία» και «Σταματήστε τον ρατσισμό» διαδήλωσαν μπροστά από την έδρα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και στη συνέχεια μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία. «Τα παιδιά μας δεν έχουν έγγραφα ταυτότητας και άρα κανένα δικαίωμα. Δεν λαμβάνουμε καμία υποστήριξη για εμάς και τα παιδιά μας», κραύγαζαν. Την προηγούμενη εβδομάδα δεκάδες χιλιάδες Αφρικανοί μετανάστες χωρίς χαρτιά διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ και στη συνέχεια στην Ιερουσαλήμ μπροστά από το κοινοβούλιο, εκφράζοντας την διαμαρτυρία τους για την πολιτική του Ισραήλ έναντι των μεταναστών. 

Στις 10 Δεκεμβρίου 2013 το ισραηλινό κοινοβούλιο ψήφισε ένα νόμο ο οποίος επιτρέπει στις αρχές να κρατούν στη φυλακή χωρίς δίκη για διάστημα έως και ένα χρόνο τους μετανάστες που δεν έχουν έγκυρη βίζα.

Ένας φράκτης μήκους 230 χιλιομέτρων που κατασκευάστηκε το 2012 από τις ισραηλινές αρχές στα σύνορα με την Αίγυπτο ουσιαστικά εκμηδένισε τον αριθμό των μεταναστών που εισέρχονται στο Ισραήλ από το Σινά. Όσοι είχαν προλάβει να εισέλθουν στη χώρα και θεωρούνται παράνομοι θα στέλνονται σε μία ανοιχτή φυλακή, όπως περιγράφεται από τις ισραηλινές αρχές, στην έρημο στα νότια της χώρας.

Το κέντρο Holot, που ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Δεκέμβριο, είναι ανοικτό στη διάρκεια της ημέρας, όμως οι μετανάστες που μεταφέρονται σε αυτό πρέπει να περνούν εκεί τη νύχτα, ενώ καταμετρώνται τρεις φορές ημερησίως.

Περίπου 52.000 μετανάστες, κυρίως από την Ερυθραία και το Σουδάν, έχουν εισέλθει στο Ισραήλ από την Αίγυπτο από το 2006, υποστηρίζουν οι ισραηλινές αρχές, οι οποίες ξεκίνησαν το 2012 μια εκστρατεία που οδήγησε στην απέλαση ή την αναχώρηση 3.920 εξ αυτών.

Αν ήταν στην Ελλάδα θα έβρισκαν όλοι αυτοί μια ζεστή αγκαλιά στο πρόσωπο του Σαμαρά που λατρεύει από τα φοιτητικά του χρόνια τους Αφρικανούς.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ 2014

Έρρωσθε, ευδαιμονείτε, και καλή λευτεριά στην Πατρίδα μας!