Κάνε το όπως στην Κατερίνη

Μορφή «χιονοστιβάδας» παίρνει το κίνημα πολιτών που ξεκίνησε από την Κατερίνη και σκοπό έχει να παραμερίσει τους μεσάζοντες από την αγορά βασικών προϊόντων διατροφής. Μία σειρά πόλεων από την περιφέρεια, αλλά και από την Αττική, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κατερίνης βρίσκονται ήδη σε αναζήτηση παραγωγών για την απευθείας αγορά πατάτας. «Θεσσαλονίκη, Βόλος, Πάτρα, Λάρισα, Έδεσσα, αλλά και δήμοι όπως ο Βύρωνας και η Νέα Ιωνία, οργανώνουν παρόμοιες δράσεις» λέει ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Εθελοντικής Δράσης Πιερίας. Η κίνηση των πολιτών της Κατερίνης να διαθέσουν 24 τόνους πατάτας σε τιμή που δεν είχε επιβαρυνθεί από το «καπέλο» των μεσαζόντων τείνει να πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Τα μέλη της «Οικολογικής Ομάδας Βέροιας», σε συνεργασία με την Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας, αποφάσισαν, μέχρι την 15η Μαρτίου, την πρώτη διάθεση πατάτας και στην πόλη της Βέροιας με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή από τον παραγωγό κατευθείαν στον καταναλωτή. Στην Κατερίνη πάντως, που το επόμενο Σάββατο 3 Μαρτίου θα διατεθούν ακόμη 75 τόνοι πατάτας Νευροκοπίου, οι εμπνευστές της κίνησης κατά των μεσαζόντων, είναι έτοιμη να προχωρήσουν στην παραγγελία και διάθεση ελαιολάδου. H επιλογή του προϊόντος έγινε μετά από ανοικτή ηλεκτρονική ψηφοφορία στο Ίντερνετ. «Μέσα από την ιστοσελίδα μας, οι ίδιοι οι πολίτες της Κατερίνης επέλεξαν σε ποσοστό 53% να κινήσουμε τη διαδικασία αγοράς ελαιολάδου απευθείας από τους παραγωγούς» εξηγεί ο εμπνευστής της πρωτότυπης αυτής δράσης που βρίσκει πλέον δεκάδες μιμητές πανελλαδικά και τείνει να δημιουργήσει ένα νέο καταναλωτικό κίνημα

Γαλλία: Αντισυνταγματικός ο νόμος ποινικοποίησης της άρνησης γενοκτονιών

Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο που ψήφισαν πρόσφατα τα νομοθετικά σώματα για την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών, συμπεριλαμβανομένης της Αρμενικής, γεγονός που είχε οδηγήσει την Τουρκία σε ρήξη με τη Γαλλία. Σύμφωνα με το σκεπτικό, ο νόμος παραβιάζει την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης. Τώρα στη Γαλλία θα μπορούν ελεύθερα να αρνηθούν και τη γενοκτονία των Εβραίων;

Eat the Rich

BLACK FRONT

Proud Scottish National Socialist

heil empirium europa
national socialist for life

Amethystium - Fable

Έφαγαν ξύλο από τα ΜΑΤ επειδή θέλησαν να μοιράσουν γάλα

Απίστευτη θηριωδία των δυνάμεων των ΜΑΤ, στην παρέλαση για την επέτειο από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Κτηνοτρόφοι και εργαζόμενοι της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗ, που η κυβέρνηση μέσω της Αγροτικής Τράπεζας έβγαλε στο σφυρί, προσπάθησαν να προβούν σε μία... πρωτότυπη διαμαρτυρία μοιράζοντας γάλα και γιαούρτια στα παιδιά, που τα συνόδευαν οι γονείς τους. Οι αστυνομικοί αρχικά με τις ασπίδες τους απώθησαν τους εργαζόμενους και τους παραγωγούς επειδή φοβήθηκαν ότι τα γάλατα και τα γιαούρτια μπορεί να γίνονταν πολεμοφόδια στα χέρια των παιδιών κατά της εξέδρας των πολιτικών. Κι όταν ο κόσμος άρχισε να αντιδρά, η... «δημοκρατία» επεβλήθη με τα γκλομπ. Αστυνομικοί άρχισαν να χτυπούν στο ψαχνό τους εργαζόμενους και παραγωγούς της ΔΩΔΩΝΗ, σωριάζοντας αιμόφυρτους τουλάχιστον δύο ανθρώπους.

Καζίνο το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού

Όνειρο τελικά ήταν το μητροπολιτικό πάρκο της Αθήνας και πέρασε. Στο Σχεδίου Νόμου που προωθεί το ΥΠΕΚΑ για την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό υπάρχει πρόβλεψη για τη χωροθέτηση και λειτουργία καζίνο με την κεκαλυμμένη μορφή χρήσεων τουρισμού-αναψυχής, ενώ αποσαφηνίζεται πλήρως το αδειοδοτικό και χωροταξικό πλαίσιο εν όψει του διεθνούς διαγωνισμού για την αξιοποίηση της περιοχής. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 2 του σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ, αναφέρεται πως «σε αυτή την έκταση επιτρέπονται οι χρήσεις τουρισμού-αναψυχής, όπως ορίζονται στην περίπτωση 1 της παραγράφου Β΄ του άρθρου 11 του ν. 3986/2011». Ανατρέχοντας στο συγκεκριμένο νόμο (ν.3986/2011, Άρθρο 11, Παράγραφος Β΄, περίπτωση 1) που ορίζει τους γενικούς κανόνες χωροθέτησης στο πλαίσιο της αξιοποίησης των δημόσιων ακινήτων, σε ότι αφορά τις χρήσεις γης για την κατηγορία «Τουρισμός – Αναψυχή», επιτρέπονται, μεταξύ άλλων, η λειτουργία καζίνο. Η πρόβλεψη αυτή, βέβαια, έρχεται τουλάχιστον σε ευθεία αντίθεση με τις κατά καιρούς δηλώσεις πως «δεν θα γίνει καζίνο στο Ελληνικό», ούτε θα επιτραπεί η «καζινοποίηση» της χώρας.

Philip Glass - The Kiss

PIGS

Wandervogel: Οι εθνικιστές χίπις στις αρχές του 20ου αιώνα

Ήδη από τα πρώτα χρόνια του 20^ου αιώνα ένας πολιτικός χώρος ριζοσπαστικής «οικολογικής» επιχειρηματολογίας είχε αποκτήσει ένα δημοφιλές κίνημα ανάμεσα στη γερμανική νεολαία.

Μεταξύ των πνευματικών ηγετών αυτού του κινήματος ήταν και ο Ludwig Woltmann, ένας γνήσιος μαθητής του Haeckel, που υποστήριξε με επιμονή μια βιολογική ερμηνεία των καθημερινών προβλημάτων μιας κοινωνίας. Υπογράμμιζε τη σχέση μεταξύ της περιβαλλοντικής καθαρότητας και της φυλετικής καθαρότητας. Διατεινόταν ότι το πέρασμα από μια αγροτική σε μια βιομηχανική κοινωνία είχε επισπεύσει την παρακμή της φυλής. Σε αντίθεση με τη φύση, η οποία κυοφόρησε τις αρμονικές  μορφές μια φυλής, οι μεγαλουπόλεις, αβυσσαλέες και ξένες προς τον οργανικό κόσμο, απονέκρωναν τις αρετές της φυλής. Το κίνημα επηρέασαν ακόμη και εκπαιδευτικοί σαν τον Gustav Wyneken.  

Το κοινωνικό όχημα, που αξιοποιήθηκε για να προβληθεί αυτός ο ιδεολογικός ορισμός της οικολογίας, ήταν το κίνημα της νεολαίας. Δημιουργήθηκε ένα λαϊκό κίνημα που κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου όπως και μετά αποδείχτηκε πολύ ισχυρό. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της γερμανικής κουλτούρας κατά τις πρώτες τρεις θυελλώδεις δεκαετίες του 20^ου αιώνα. Είναι γνωστό ως κίνημα των Wandervogel, που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση «περιπλανώμενα ελεύθερα πνεύματα» ή «μεταναστευτικό πουλί».

Το κίνημα, που ξεκίνησε από το 1896, περιείχε στοιχεία αντιτιθέμενα στην καπιταλιστική εξέλιξη, αναμειγνύοντας το νεορομαντισμό, τις ανατολίτικες φιλοσοφίες, τον μυστικισμό της φύσης, την εχθρότητα απέναντι στο τρόπο αστικής ανάπτυξης και μια συνεχή αναζήτηση των αυθεντικών μη αλλοτριωμένων σχέσεων.

Ο προσανατολισμός τους για μια «επιστροφή στη γη» τροφοδότησε μια γεμάτη πάθος αισθαντικότητα ως προς τον φυσικό κόσμο και μια ευαισθησία για τις φθορές τις οποίες αυτός υφίσταται. Εύστοχα τους αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός «εθνικιστές χίπις», μιας και οι περισσότεροι από τους Wandervogel αφομοιώθηκαν κατόπιν από το εθνικοσοσιαλιστικό γερμανικό κόμμα. Τα μέλη αυτού του κινήματος προσχώρησαν κατά χιλιάδες στο εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα.
Οι διάφορες παραφυάδες του κινήματος αυτού αποτελούσαν μια «μη πολιτική» απάντηση, σε μια εποχή βαθιάς πολιτισμική και πολιτικής κρίσης της εποχής εκείνης. Το συγκεκριμένο κίνημα έφτασε μέχρι το σημείο της ρήξης με το τότε πολιτικό καθεστώς. Παρά τον όγκος τους και την επιρροή τους όμως ήταν ανίκανοι ή απρόθυμοι να κάνουν το τελικό βήμα προς την οργανωμένη, επικεντρωμένη σε στόχους, κοινωνική εξέγερση, πεπεισμένοι ότι οι αλλαγές τις οποίες ήθελαν να προκαλέσουν στην κοινωνία «δεν θα μπορούσαν να προκύψουν με πολιτικά μέσα, παρά μόνο με τη βελτίωση του ατόμου». Αυτό αποδείχτηκε ένα μοιραίο λάθος. Με την κοινωνική επιρροή που απέκτησαν και το κίνημα που αναπτύχθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, είχαν δύο δρόμους που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν για την ανταρσία τους. Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια κατεύθυνση ριζοσπαστικής κριτικής της καπιταλιστικής κοινωνίας, κάτι που σύντομα θα τους οδηγούσε στο στρατόπεδο της εξέγερσης και της κοινωνικής επανάστασης. Αλλά οι Wandervogel επέλεξαν την άλλη μορφή διαμαρτυρίας κατά της κοινωνίας, τον ρομαντισμό.

Φυλετική ήταν η σύγκρουση της Λιβύης

Καμιά σχέση με την κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είχε η εξέγερση στη Λιβύη. Οι φυλετικές διαμάχες που ταλανίζουν την αφρικανική χώρα συνεχίζουν να εκφράζονται μέσω ένοπλων συγκρούσεων και κόστισαν σήμερα τη ζωή σε έξι ανθρώπους, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών από την Κυριακή στους 30, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν πηγές των φυλών.

Οι συγκρούσεις μεταξύ της φυλής Ζουάγια και της Τόμπου ξέσπασαν την Κυριακή στην πόλη Κούφρα αφού ένα μέλος των Ζουάγια σκοτώθηκε από λαθρεμπόρους πριν τέσσερις ημέρες, σύμφωνα με το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο της Λιβύης.

Οι Τόμπου δηλώνουν ότι είναι περικυκλωμένοι από χθες Τρίτη από τους Ζουάγια, οι οποίοι έχουν λάβει και ενισχύσεις από αέρος σε άνδρες και όπλα.

Σε ανακοίνωσή της που δόθηκε στο Γαλλικό Πρακτορείο μία άγνωστη οργάνωση, η οποία παρουσιάζεται ως η Εθνική Συνέλευση των Τόμπου, «ανακοινώνει στους Λίβυους και σε όλο τον κόσμο ότι η Κούφρα είναι μία πληγείσα περιοχή και ότι αυτό που συμβαίνει στην πόλη είναι γενοκτονία και εξόντωση των Τόμπου».

Αυτή η οργάνωση «αποδίδει την πλήρη ευθύνη στο Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο και τη μεταβατική κυβέρνηση που δεν έλαβαν έκτακτα μέτρα για να μην χυθεί το αίμα του λιβυκού λαού».

Όταν ρωτήθηκε σήμερα από το Γαλλικό Πρακτορείο ο Μοχάμεντ αλ Χαρίζι, εκπρόσωπος του Συμβουλίου, δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τον απολογισμό των νεκρών, όμως ανακοίνωσε «τη δημιουργία μίας επιτροπής σοφών και αρχηγών των φυλών της περιοχής η οποία θα ερευνήσει την υπόθεση και θα προσπαθήσει να βρει μία ειρηνική λύση στη σύγκρουση».

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Η ΧΟΥΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ .... ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΕΤΑΞΑΝ ΝΕΡΑΤΖΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ... ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ... ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΠΗΡΗ ΜΕ ΠΑΤΕΡΙΤΣΕΣ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ .... ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΑΝ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΟΙ ΟΙ ΔΙΜΟΙΡΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ... ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΙΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ... ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΙΔΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ .... ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΠΝΙΞΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΨΑΝ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Τι λέει το μέλος της 17Ν Δημήτρης Κουφοντίνας για την κρίση χρέους

Ο καταδικασθείς για τη συμμετοχή του στη «17 Νοέμβρη», Δημήτρης Κουφοντίνας, με επιστολή-μανιφέστο... μέσα από τη φυλακή, δίνει τη δική του ερμηνεία για το δημόσιο χρέος και πώς δημιουργήθηκε, αλλά και τοποθετείται έναντι του Μνημονίου και της πολιτικής ρότας της χώρας. Παράλληλα, δίνει τις λύσεις που πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξουν, μιλά για την αναγκη εθνικής κυριαρχίας και κατακρίνει την αδράνεια και την απάθεια των εργαζομένων και της νεολαίας, τη σιωπή των κοινωνικά ευαίσθητων διανοουμένων, που τη χαρακτηρίζει συναίνεση στην εθνική καταστροφή και ζητά αφύπνιση και ξεσηκωμό.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, στην επιστολή του, μεταξύ άλλων τονίζει:
«Το μεγάλο τμήμα των δανείων όμως, αν και τροφοδοτεί μια «μαζική» διαφθορά, κατευθύνεται σε μεγάλη κλίμακα προς το σύμπλεγμα όπου συντελείται η στενή διαπλοκή της πολιτικής ελίτ με την οικονομική ελίτ, προς τους «μεγάλους» των ΜΜΕ, καθώς και σε ένα τμήμα της λεγόμενης πνευματικής ελίτ. Αυτοί μεταξύ τους μπορούν πράγματι να πουν για τον εαυτό τους: «Μαζί τα φάγαμε».
Το δημόσιο χρέος είναι κοινωνικός πλούτος –προϊόν κοινωνικής εργασίας– που ληστεύτηκε στους διαδοχικούς παραγωγικούς και καταναλωτικούς καπιταλιστικούς κύκλους μέσα στους κόλπους των διαπλεκόμενων ελίτ».
Σε άλλο σημείο της επιστολής τονίζει ότι «τα χαρακτηριστικά του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι συνεπώς αντίστοιχα με αυτά χρέους λατινοαμερικανικού τύπου: μαζική διαφθορά, μαγείρεμα των στατιστικών, επιβολή άγριων μέτρων ιμπεριαλιστικού τύπου και δουλική υποταγή εκλεγμένων πολιτικών σε υπαλληλίσκους των επικυρίαρχων. Παραπέμπουν άμεσα σε “αισχρό” (odious) χρέος και η μόνη ενδεδειγμένη αντιμετώπισή του είναι αυτή ενός επαχθούς χρέους.
Η ελληνική παρασιτική άρχουσα τάξη βρήκε στο δημόσιο δανεισμό “πεδίον δόξης λαμπρόν”, στο οποίο παραδοσιακά έχει διαπρέψει, από τη ληστεία των πρώτων κιόλας δανείων του ελληνικού κράτους, αλλά και την εύκολη και βολική λύση που θα κάλυπτε την ιστορική της αποτυχία να αναπτύξει αυτοδύναμα τη χώρα».
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας αναφέρει σε άλλο σημείο της επιστολής του: «Η διεθνής κρίση έσχισε το πέπλο της “Ισχυρής Ελλάδας” και αποκάλυψε την τραγική αλήθεια: Ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Και τώρα έρχονται με περισσό θράσος αυτοί που δημιούργησαν αυτό το τερατούργημα να ζητήσουν το λογαριασμό από εκείνους που η δουλειά τους τόσων δεκαετιών σπαταλήθηκε, σέρνοντας το άρμα της εξαρτημένης (απο)ανάπτυξης. Ταυτόχρονα προσπαθούν με βαυκαλήματα να εξαπατήσουν, όπως με τα προεκλογικά ψέματά τους. Μιλούν για σύντομη διεθνή ανάκαμψη, για νέες διεθνείς συμμαχίες, για κοινοτική αλληλεγγύη.
Όμως η σημερινή πολυδιάστατη κρίση θα διαρκέσει πολύ, παρά τις προφητείες της σύντομης ανάκαμψης. Επειδή είναι κρίση οικονομική, μακρόχρονης υπερσυσσώρευσης παραγωγικών δυνατοτήτων. Κρίση χρηματιστική, υπερσυσσώρευσης εικονικού κεφαλαίου, που όσο κι αν εξατμίστηκε στην έκρηξη του 2008, ήδη δημιουργεί στη διεθνή σφαίρα νέες κερδοσκοπικές φούσκες που γιγαντώνονται με ιλιγγειώδεις ρυθμούς. Κρίση οικολογική, αποτέλεσμα της λεηλασίας των φυσικών πόρων από τον καπιταλισμό, που αποθεώνει τη χυδαία ρήση ενός από τους πρώτους θεωρητικούς του, του Φ. Μπέικον (“η φύση είναι για να την παίρνουμε, σαν μία κοινή γυναίκα”). Είναι προπαντός κρίση αξιών, του ίδιου του πολιτισμού, κρίση που απειλεί την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους».

Σάββατο, 18 Δεκεμβρίου 2010
(Κουρμούσης- Ελευθεροτυπία, 7/1/2006).

Δ. Κουφοντίνας: Σ' αυτό τον κοινωνικό πόλεμο παίζονται τα πάντα

Το δημόσιο χρέος στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής'Ενωσης κατά τις τρειςτελευταίες δεκαετίες δημιουργείται με τον κλασικό καπιταλιστικό τρόπο: κοινωνικά άδικα.
Οι κυβερνήσεις μειώνουν τη φορολογία στις τράπεζες, τις εταιρείες,το μεγάλο εισόδημα, τη μεγάλη περιουσία και στη συνέχεια δανείζονται για να καλύψουν το έλλειμμα. Μέσα από την εξυπηρέτηση του χρέους, μεταβιβάζουν κοινωνικό πλούτο στους κατόχους των χρεογράφων, αυξάνοντας την οικονομική και κατά συνέπεια την πολιτική τους ισχύ, στην οποία έπειτα «υποκύπτουν», υπακούοντας στα κελεύσματα των «αγορών» (τράπεζες, κερδοσκοπικά χαρτοφυλάκια).
Στη χώρα μας, το ίδιο χρονικό διάστημα, η ίδια διαδικασία είναι διπλά άδικη. Πρώτον, επειδή αν και η φορολόγηση της εργασίας κυμαίνεται στα ευρωπαϊκά επίπεδα (35,1% στην Ελλάδα έναντι 36,4% στην ΕΕ-25,το 2006), η φορολόγηση του κεφαλαίου είναι μόλις η μισή από ό,τι στην Ευρώπη (33% στην ΕΕ-25, αλλά μόλις 15,9% στην Ελλάδα το ίδιο έτος, ΙΝΕ 2009). Και μάλιστα, το ποσοστό φορολόγησης του κεφαλαίου διαχρονικά μειώνεται συνεχώς, τη στιγμή που το μερίδιο του κεφαλαίου στην πίτα του ΑΕΠ αυξάνεται έναντι της εργασίας (από 42% του ΑΕΠ το 1981 εκτοξεύεται στο 56% το 2005, ΙΝΕ 2008). Δεύτερον, επειδή το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα των δανείων κατευθύνεται σε μη παραγωγικές δημόσιες επενδύσεις και σε αμυντικές δαπάνες που υπαγορεύονται από τους σχεδιασμούςτου ΝΑΤΟ.
Μελέτες το ανεβάζουν σε πάνω από 85% του συνολικού δανεισμού (Σούμπλης, Ποντίκι, 12/8/2010), πράγμα που στερεί το δανεισμό από κάθε «νομιμοποίηση», παρότι αυτός γίνεται για να καλύψει το έλλειμμα που δημιουργεί η μη συμμετοχή των οικονομικά ισχυρών στα δημόσια έσοδα.
Το μεγάλο τμήμα των δανείων όμως, αν και τροφοδοτεί μια «μαζική» διαφθορά, κατευθύνεται σε μεγάλη κλίμακα προς το σύμπλεγμα όπου συντελείται η στενή διαπλοκή της πολιτικής ελίτ με την οικονομική ελίτ, προς τους «μεγάλους» των ΜΜΕ, καθώς και σε ένα τμήμα της λεγόμενης πνευματικής ελίτ. Αυτοί μεταξύ τους μπορούν πράγματι να πουν για τον εαυτό τους: «Μαζί τα φάγαμε».
Το δημόσιο χρέος είναι κοινωνικός πλούτος -προϊόν κοινωνικής εργασίας- που ληστεύτηκε στους διαδοχικούς παραγωγικούς και καταναλωτικούς καπιταλιστικούς κύκλους μέσα στους κόλπους των διαπλεκόμενων ελίτ. Δημιουργήθηκε υποτίθεται για:
•Την κάλυψη του ελλείμματος που δημιούργησαν οι διαδοχικές γενιές «προβληματικών» επιχειρήσεων, αυτό το μνημείο της πλασματικής βιομηχανικής τάξης, αυτών των «κλεφτοκοτάδων», όπως σωστά τότε τους χαρακτήρισε οΤζέιμς Πέτρας.
• Τις αντιπαραγωγικές δαπάνες, με αποκορύφωμα τα δεκάδες δισεκατομμύρια έλλειμμα της Ολυμπιάδας.
• Τους μεγαλοεργολάβους που, για παράδειγμα, στην Ελλάδα χρεώνουν ένα χιλιόμετρο δημόσιας οδού στα 65 εκατομμύρια ευρώ, όταν στην ΕΕ το πιο ακριβό χιλιόμετρο το πολύ να κοστίσει 20 εκατομμύρια ευρώ.
• Τις αμυντικές δαπάνες που υπαγορεύει το ΝΑΤΟ. Άχρηστες για τις ανάγκες της χώρας, όπως παραδέχεται πρώην αρχηγός ΓΕΣ, όμως εξαιρετικά μιζοφόρες. Υποβρύχια «γερμανικής τεχνολογίας» που γέρνουν, άρματα που ξεφλουδίζουν: η Ελλάδα γίνεται βασικός αιμοδότης των βιομηχανιών ΗΠΑ και Γερμανίας.
• Την κάλυψη του ελλείμματος των ασφαλιστικών ταμείων, αποτέλεσμα της διαχρονικής λεηλασίας των ιερών εισφορών των εργαζομένων που καταβρόχθισαν οι ισχυροί, με τα χαμηλότοκα δάνεια, συνήθως «αγύριστα», με τις άτοκες καταθέσεις των αποθεματικών, μέχρι τα σημερινά δομημένα ομόλογα.
Τα χαρακτηριστικά του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι συνεπώς αντίστοιχα με αυτά χρέους λατινοαμερικανικού τύπου: μαζική διαφθορά, μαγείρεμα των στατιστικών, επιβολή άγριων μέτρων ιμπεριαλιστικού τύπου και δουλική υποταγή εκλεγμένων πολιτικών σε υπαλληλίσκους των επικυρίαρχων. Παραπέμπουν άμεσα σε «αισχρό» (odious) χρέος και η μόνη ενδεδειγμένη αντιμετώπισή του είναι αυτή ενός επαχθούς χρέους.
Η ελληνική παρασιτική άρχουσα τάξη βρήκε στο δημόσιο δανεισμό «πεδίον δόξης λαμπρόν», στο οποίο παραδοσιακά εχει διαπρέψει, από τη ληστεία των πρώτων κιόλας δανείων του ελληνικού κράτους, αλλά και την εύκολη και βολική λύση που θα κάλυπτε την ιστορική της αποτυχία να αναπτύξει αυτοδύναμα τη χώρα
Την αποτυχία της να επωφεληθεί από τις τρεις πρώτες «χρυσές» μεταπολεμικές δεκαετίες της πρωτοφανούς ιστορικά διεθνούς συσσώρευσης για να δημιουργήσει ισχυρή βιομηχανική βάση.
Την αποτυχία της, στη συνέχεια, όταν αυτή η διεθνής διαδικασία μπλόκαρε στα μέσα της δεκαετίας: του 1970, σκοντάφτοντας στα εσωτερικά όρια του κεφαλαίου, να προχωρήσει στις δομικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν για μια σχετικά ανεξάρτητη ανάπτυξη.
Την αποτυχία της κορυφαίας επιλογής της — ένταξης στην ΕΟΚ και έπειτα στην Ευρωζώνη, η οποία έφερε μεν βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη, αλλά μακροπρόθεσμα διέλυσε κυριολεκτικά την οικονομική δομή της χώρας:
• Της στέρησε απόλυτα το βασικό εργαλείο οικονομικής κυριαρχίας: το νόμισμα.
• Κατέστρεψε τη βασική προϋπόθεση επιβίωσης της χώρας: τη γεωργία. Έτσι, ενώ πριν από την ένταξη υπήρχε πλήρης επάρκεια στα σιτηρά και σχετική υψηλή επάρκεια στα προϊόντα διατροφής, με σημαντικές εξαγωγές που αντανακλώνται στο υγιές Εμπορικό Αγροτικό Ισοζύγιο, σήμερα η Ελλάδα εισάγει τα 2/3 από αυτά, εκτοξεύοντας το έλλειμα του αγροτικού ισοζυγίου στα 4 δισεκατομύρια ευρώ το 2008 (Φωτόπουλος, 2010). Η καταστροφή αυτή καλυπτόταν από τις επιδοτήσεις οι οποίες όπως και οι λοιπές μεταβιβάσεις πόρων, δίνονταν για να αγοράζουμε τα προϊόντα των ισχυρών της Ε.Ε.
Ετσι η χώρα υποχρεωνόταν να εισάγει κρέας από τη Γερμανία με 4.200 δολάρια τον τόνο, αντί για 1.000 δολάρια τον τόνο που στοίχιζε αλλού, και τροφοδοτούσε έτσι τα πλεονάσματα της Γερμανίας με δεδομένο ότι ξοδεύουμε περισσότερα για εισαγωγή κρέατος παρά για πετρέλαιο
• Σάρωσε την αυθεντική μεταποιητική βάση, με το ξεπούλημα των λίγων υγιών βιομηχανιών σε ξένους ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την εξάρτηση τηςελληνικήςοικονομίας.
•Διόγκωσε τέλος το παρασιτικό τμήμα του τομέα των υπηρεσιών.

Το στρεβλό οικονομικό μοντέλο, το οποίο γινόταν ολοένα και πιο στρεβλό, ολοένα και πιο παρασιτικό, ανίκανο τελικά να παραγάγει και να ικανοποιήσει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, θα είχε καταρρεύσει πολύ νωρίτερα, όπως προβλεπόταν ήδη από τα μεσά της δεκαετίας του 1980, αν δεν γινόταν η μαζική προσφυγή στο δημόσιο δανεισμό, η λεηλασία δηλαδή του μέλλοντος.

Έτσι καλύφθηκε το παραγωγικό πρόβλημα της χώρας, ενθαρρύνθηκε ένα μοντέλο εντελώς αναντίστοιχο με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ενώ παράλληλα αναγγέλλονταν στομφωδώς οι «αναπτυξιακές» πομφόλυγες, πράσινες οι τελευταίες, που τόσο εκστασίαζαν τους κάθε λογής εκσυγχρονιστές.

Η διεθνής κρίση έσχισε το πέπλο της «Ισχυρής Ελλάδας» και αποκάλυψε την τραγική αλήθεια: Ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Και τώρα έρχονται με περισσό θράσος αυτοί που δημιούργησαν αυτό το τερατούργημα να ζητήσουν το λογαριασμό από εκείνους που η δουλειά τους τόσων δεκαετιών σπαταλήθηκε, σέρνοντας το άρμα της εξαρτημένης (απο)ανάπτυξης. Ταυτόχρονα προσπαθούν με βαυκαλήματα να εξαπατήσουν, όπως με τα προεκλογικά ψέματα τους. Μιλούν για σύντομη διεθνή ανάκαμψη, για νέες διεθνείς συμμαχίες, για κοινοτική αλληλεγγύη.
Όμως η σημερινή πολυδιάστατη κρίση θα διαρκέσει πολύ, παρά τις προφητείες της σύντομης ανάκαμψης. Επειδή είναι κρίση οικονομική, μακρόχρονης υπερσυσσώρευσης παραγωγικών δυνατοτήτων. Κρίση χρηματιστική, υπερσυσσώρευσης εικονικού κεφαλαίου, που όσο κι αν εξατμίστηκε στην έκρηξη του 2008, ήδη δημιουργεί στη διεθνή σφαίρα νέες κερδοσκοπικές φούσκες που γιγαντώνονται με ιλιγγειώδεις ρυθμούς.

Κρίση οικολογική, αποτέλεσμα της λεηλασίας των φυσικών πόρων από τον καπιταλισμό, που αποθεώνει τη χυδαία ρήση ενός από τους πρώτους θεωρητικούς του, του Φ. Μπέικον («η φύση είναι για να την παίρνουμε, σαν μία κοινή γυναίκα»). Είναι προπαντός κρίση αξιών, του ίδιου του πολιτισμού, κρίση που απειλεί την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

Ο Κρούγκμαν (2009) μίλησε για την «αρχή της δεύτερης σημαντικής οικονομικής ύφεσης». Ίσως είναι η τρίτη, με πρώτη τη Μεγάλη Ύφεση του 1873-1896 και δεύτερη αυτήν που ξέσπασε το 1929, με τις οποίες, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, μπορεί να συγκριθεί η σημερινή, μόνο που τώρα δεν μπορεί να γίνει αξιόλογη επέκταση αγορών, ούτε φαίνεται κάποια σημαντική τεχνολογική καινοτομία που θα συμβάλει στην έξοδο από αυτή. Δεν μπορεί να γίνει επέκταση αγορών στις χώρες του κέντρου, στις πάλαι ποτέ μητροπόλεις του καπιταλισμού, αν δεν υπάρχει νέο επαναστατικό τεχνολογικό παράδειγμα που θα δημιουργήσει νέο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης. Η προβαλλόμενη πράσινη ανάπτυξη μπορεί να γίνει τέτοιο παράδειγμα, όχι αποκλειστικά για χώρες του κέντρου, αν υπάρξει κοινωνική ζήτηση, δηλαδή νέο σύστημα αξιών και νέος τρόπος ζωής, με κοινωνική νομιμοποίηση ώστε να αντιμετωπιστεί το κόστος του.

Ιστορικά πάντωςη κρίση της δεκαετίαςτου 1930 ξεπεράστηκε μετο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που κατέστρεψε μαζικά παραγωγικά μέσα, υποδομές και οικοδομές. Σήμερα, η αντίστοιχη καταστροφή μέχρι στιγμής πραγματοποιείται σε ένα βαθμό μέσα από περιφερειακούς πολέμους, εσωτερικούς οικονομικούς πολέμους στους κόλπους των ελίτ όπου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», κυρίως όμως με τον άγριο κοινωνικό πόλεμο του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων σε πλανητικό επίπεδο.
Ο Μπρζεζίνσκι (Finkelblog,17/2/2009) προειδοποίησε εγκαίρως τους ισχυρούς του πλούτου και της εξουσίας: «Θα έχουμε ολοένα και μεγαλύτερη σύγκρουση ανάμεσα στις τάξεις (...), θα εξαπολυθούν τα δαιμόνια της πιο σφοδρής λαϊκής αναταραχής». Οι ίδιοι το γνωρίζουν πολύ καλά και γι' αυτό οργανώνονται, θωρακίζονται και αντιδρούν τόσο βίαια να διατηρήσουν με κάθε κόστος την κοινωνική τους κυριαρχία, να διασώσουν με κάθε κόστος το σύστημα. Δεν έχουν αυταπάτες, δεν έχουν αναστολές.

Σ' αυτό τον κοινωνικό πόλεμο που θέλει να ξεπεράσει την κρίση φορτώνοντας τα βάρη στις πλάτες των φτωχών υπάρχουν χώρες με άρχουσα τάξη «πρόθυμη» να μετατρέψει τη χώρα της σε χώρο πειραματισμού των αναγκαίων ποσοτήτων βίας, σε πεδίο βολής και επίδειξης δύναμης που θα λειτουργείως φόβητρο για τους λαούς του κόσμου.

Σ' αυτό τον πόλεμο δεν υπάρχουν «σύμμαχοι» ανάμεσα στους ισχυρούς, ούτε κοινοτική «αλληλεγγύη», δεν υπάρχει ούτε το πολλαπλά υποσχόμενο καταφύγιο στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο. Η ΕΕ υποβαθμίζεται συνεχώς μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, παρακμάζει κοινωνικά, και βρίσκεται ήδη σε πορεία διάσπασης, με έναν συνεχώς ισχυροποιούμενο πυρήνα και μια περιφέρεια «λατινικής Ευρώπης».
Η μόνη επιτυχημένη ολοκλήρωση στα πλαίσια της ήταν αυτή της Γερμανίας, μετην οικονομική ενσωμάτωση του ανατολικού της τμήματος -ποιοι να την πλήρωσαν άραγε;- και την ανάδυση του ισχυρού εθνικιστικού πόλου ενός Δ' Ράιχ.

Η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει τίποτε από την ΕΕ, ούτε οικονομικά, αφού το έλλειμμα της (που από το 8% καταβαραθρώθηκε στο 15% του ΑΕΠ μέσα σε λίγα χρόνια) συνέβαλε γενναιόδωρα στο τεράστιο πλεόνασμα της Γερμανίας (από -1% εκτινάχθηκε στο +7% του ΑΕΠ την ίδια περίοδο), αλλά ούτε και πολιτικά, αφού χρησιμεύει απλώς και μόνο ως πελάτης των γερμανικών πολεμικών βιομηχανιών και δεν πρόκειται να πάρει καμιά βοήθεια στα εθνικά της προβλήματα.

Σ' αυτό τον πόλεμο η άρχουσα τάξη της χώρας εντάσσεται, συνειδητά και προδοτικά, στους διεθνείς σχεδιασμούς της κοινωνικής καταστροφής, του γενικού ισοπεδώματος, ώστε πάνω στα κοινωνικά ερείπια να οικοδομηθεί η νέα καπιταλιστική μορφή, ο «θαυμαστός νέος κόσμος» που θα διασφαλίσει τη μέλλουσα απρόσκοπτη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου. Σχεδιασμοί που, όσον αφορά τη χώρα μας, οδηγούν, πέρα απ' την κοινωνική, και στην εθνική καταστροφή, μέσα από τις περιφερειακές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή. Η ίδια φαίνεται να τα βρίσκει «μια χαρά» με την άρχουσα τάξη όμορων χωρών, σε βάρος των μακροπρόθεσμων συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Σ' αυτό τον κοινωνικό πόλεμο αντίπαλος της είναι μόνο ο «εχθρός λαός». Σπέρνουν τον κοινωνικό τρόμο με την πολεμικού τύπου εκστρατεία «σοκ και δέος». Με εργαλείο το Μνημόνιο ανατρέπουν τα πάντα. Τίποτε δεν είναι πλέον δεδομένο ούτε συμβάσεις ούτε νόμοι ούτε το Σύνταγμα το ίδιο. Με πρωτοφανείς ρυθμούς προωθούν τις αλλαγές εκείνες που θα αποδιαρθρώσουν εντελώς την παραγωγική βάση, θα ανατρέψουν πλήρως τις εργασιακές και ασφαλιστικές σχέσεις για να κάνουν εξευτελιστικά φτηνή την εργασία, εξαφανίζουν κάθε δημόσιο χαρακτήρα από την παιδεία και την υγεία, ξεπουλούν το σύνολο του δημόσιου πλούτου, ακόμη και όσα παραδοσιακά θεωρούνταν «πράγματα εκτός συναλλαγής», ιδιαίτερα τον υπόγειο-υποθαλάσσιο ορυκτό πλούτο που θα οδηγήσει σε ολέθριες και ανεπίστροφες ανακατατάξεις σε βάρος της χώρας.

Σ' αυτό τον κοινωνικό πόλεμο, στον οποίο παίζονται τα πάντα, και στον οποίο οι ισχυροί του πλούτου και της εξουσίας τα παίζουν «όλα για όλα», το κοινωνικό σώμα βρίσκεται προδομένο από μια πολιτική ηγεσία (που η επιλογή της να μην θέτει το αίτημα της ριζικής κοινωνικής αλλαγής την οδηγεί νομοτελειακά στην ουσιαστική αποδοχή των μέτρων), μια συνδικαλιστική και πνευματική ηγεσία που έχει υποκύψει από καιρό στις σειρήνες του καταναλωτισμού. Παραλυμένο από τον τηλεοπτικό τρόμο και τους κήρυκες της υποτέλειας από τον άμβωνα των ΜΜΕ. Αδρανοποιημένο από τη βουβή οικονομική βία της φτώχειας και της ανεργίας που συμπληρώνεται από τη συντριπτική αστυνομική βία. Αλλοτροιωμένο ακόμη, αποσπασμένο από τις ιστορικές αντιστασιακές του ρίζες, ακινητοποιημένο από τις εξαρτήσεις του υπέρμετρου καταναλωτισμού (τα καταναλωτικά δάνεια, μόνο τα τελευταία 15 χρόνια αυξήθηκαν κατά 2.250%. χορός της καρμανιόλας 2009), παραιτημένο και ηττημένο.

Όμως, σήμερα που γίνεται η χώρα χώρος πειραματισμού, σήμερα ακριβώς οι ζωντανές κοινωνίκες δυνάμεις γίνονται το «πειραματόζωο» της ιστορίας στον καινούριο κύκλο της, η νεολαία και οι εργαζόμενοι για τον εαυτό τους χρειάζεται να αντισταθούν στην αδράνεια και την κοινωνική παρακμή. Με αυτοοργάνωση σε όλα τα δυνατά πεδία, να αναδημιουργηθεί ένας κοινωνικός ιστός με απελευθέρωση του συλλογικού πειραματισμού να διατυπωθούν συλλογικές απαντήσεις, να συντονιστούν και να συναρθρωθούν οι επιμέρους αγώνες. Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί παρά να είναι ανατρεπτική. Δεν μπορεί να μην κινείται στην κατεύθυνση της:

• κοινωνικής δικαιοσύνης, αντιστρόφως ανάλογης προς την κοινωνική θέση στην ταξική διαστρωμάτωση, με κοινωνική αλληλεγγύη και ανακούφηση των πιο αδύναμων

• τιμωρίας, πολυσήμαντης και πολύτροπης, των υπεύθυνων, αυτών που «όλοι μαζί τα έφαγαν», που δημιούργησαν το στρεβλό παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο τριτοκοσμικού τύπου και τώρα μετατρέπουν τη χώρα σε προτεκτοράτο. Τιμωρία δικαιακή, κοινωνική, οικονομική, πολιτισμική (με καταστροφή του «ίματζ» και του «λάιφ στάιλ» τους) που αντιστοιχεί στο επίπεδο, και με πρωτοβουλία:
της λαϊκής οργής.
• αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης, με βάση τους πόρους και τις πραγματικές ανάγκες, με τη επιβολή νέων μορφών παραγωγής και κατανομής πάντα στην κατεύθυνση του «συνεταιρισμένου» παραγωγού, που θα δρα συλλογικά σε αρμονία με τη φύση.

Σήμερα δεν μπορούν να μην παρθούν μέτρα όπως:

• Η άμεση έξοδος από την ΕΕ και την Ευρωζώνη παρά τις όποιες συνεπαγωγές. Κίνηση δομικού αλλά και τακτικού χαρακτήρα που, αρχικά, θα επαναφέρει το εργαλείο οικονομικής κυριαρχίας το εθνικό νόμισμα.

• Δημόσιος έλεγχος στην κίνηση των κεφαλαίων, δημόσιος έλεγχος των τραπεζών.

• Δημόσιος έλεγχος των βασικών και στρατηγικών τομέων της οικονομίας.

• Άμεσο πάγωμα των πληρωμών του χρέους και αναδιαπραγμάτευση ενός τμήματος του έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα πέντε ή δέκα χρόνων.

• Αποχώρηση από το Ν ΑΤΟ.

Μόνο έτσι θα μπορούσε να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας, σίγουρα από ένα διαφορετικό σημείο αλλά μέσα από μέτρα ελαχιστοποίησης του αναγκαίου κοινωνικού κόστους, σίγουρα με θυσίες, οι οποίες όμως θα έχουν αποτέλεσμα και δεν θα γίνονται προς όφελος των υσχυρών, ντόπιων και ξένων, και της περαιτέρω εξάρτησης. Αρκετά πληρώσαμε την εκχώρηση της οικονομικής κυριαρχίας.

Σήμερα η αδράνεια και η απάθεια των εργαζομένων και της νεολαίας, σήμερα η σιωπή των κοινωνικά ευαίσθητων διανοούμενων είναι συναίνεση στην ξέφρενη πορεία προς την κοινωνική και την εθνική καταστροφή. Είναι -για να θυμηθούμε την εποχή των αγώνων, τότε που υπήρχε αφύπνιση και ξεσηκωμός τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές τότε που δεν στρογγυλεύονταν οι λέξεις-, προδοσία απέναντι στο μέλλον. Μπροστά στους σημερινούς δύσκολους καιρούς χρειάζεται να ξυπνήσει η «πλέρια μνήμη» της Αντίστασης, όπως λέει ο ποιητής: Αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς!

Δ.Κ.

Αναρτήθηκε από Black Flag http://blackflaghellas.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

Για μια ελεύθερη Ελλάδα έξω στους δρόμους

Σήμερα οι Έλληνες πρέπει να ενωθούν για να παραμείνουν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Αυτή την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου, όλοι στους στο δρόμους. Από κάθε γωνιά της Πατρίδας, από κάθε χωρίο και πόλη, από κάθε μικρή και μεγάλη γειτονιά της Αθήνας, πρέπει να δοθεί το μήνυμα ότι ο ελληνικός λαός είναι ενωμένος και αντίθετος στην υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Μετά τις 5 μμ το απογευμα, τις ώρες που οι πολιτικοί θα αποφασίζουν χωρίς εμάς για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, πρέπει να είμαστε εκεί για να τους δείξουμε ότι υπάρχουμε, φωνάζουμε και διεκδικούμε την χαμένη Αξιοπρέπεια της Πατρίδας μας. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΧΕΙΣ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ 

Epitaph

Soldier Of Fortune

Lady in black

FBI κατά σουβερενιστών των ΗΠΑ

Οι  «σουβερενιστές» είναι οι υποστηριχτές της εθνική κυριαρχίας ενός εθνικού κράτους και απορρίπτουν την ιδέα της ομοσπονδίας, όπως αυτή εκφράζεται σε ΗΠΑ και ΕΕ. Η ομοσπονδιακή αστυνομία των ΗΠΑ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι επιθυμεί να επικεντρωθεί στην αυξανόμενη απειλή των Αμερικανών εξτρεμιστών οι οποίοι απορρίπτουν την εξουσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, για να εμποδίσει με αυτόν τον τρόπο μια νέα επίθεση όπως αυτή της Οκλαχόμα το 1995. Οι «σουβερενιστές», όπως τους ονομάζει το FBI, απορρίπτουν την εξουσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ, τους ομοσπονδιακούς και πολιτειακούς νόμους, αρνούνται να πληρώσουν φόρους, δεν αναγνωρίζουν το αμερικανικό νόμισμα, συχνά περνούν στην παρανομία και τη βία, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι του FBI στους δημοσιογράφους. Όπως και στην επίθεση στην Οκλαχόμα είναι πιθανόν να πρόκειται για «μοναχικούς λύκους», τόσο οργισμένους που προκαλούν καταστροφική βία, τόνισε ο Στούαρτ Μακάρθουρ, αναπληρωτής διευθυντής του FBI, αρμόδιος για την αντιτρομοκρατία. «Ένα κομμάτι της αποστολής μας είναι να εντοπίζουμε και να εξουδετερώνουμε τέτοιες απειλές, πριν εκδηλωθούν», επισήμανε. Το FBI υπογράμμισε πως αυτού του είδους οι εξτρεμιστές εντοπίζονται συχνά εξαιτίας των πλαστών πινακίδων στα αυτοκίνητά τους, τα πλαστά προσωπικά τους έγγραφα, τα οποία συχνά φτιάχνουν οι ίδιοι και της φρασεολογίας που χρησιμοποιούν. «Η ιδεολογία τους προωθεί τη βία», είπε χαρακτηριστικά ο ειδικός πράκτορας Κέισι Κάρτι. Το 2009 δέκα άτομα της κατηγορίας αυτής καταδικάστηκαν από αμερικανικά δικαστήρια, αλλά μέσα σε ένα χρόνο ο αριθμός τους διπλασιάστηκε. «Μπορούμε να τους συναντήσουμε σε όλη τη χώρα», προσθέτει ο Μακάρθουρ. Αυτοί που ασπάζονται την συγκεκριμένη ιδεολογία προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλα τα επίπεδα μόρφωσης.

Ο λαός πεινά αλλά η κυβέρνηση τρώει με χρυσά κουτάλια

Την ώρα που ο κόσμος υποφέρει και αδυνατεί να σηκώσει τα βάρη της σκληρής και αδυσώπητης φορολόγησης σε συννδυασμό με τα τραγικά ποσοστά της ανεργίας, αποκαλύπτεται ότι για το κέτερινγκ των τριών VIP αεροσκαφών με τα οποία πετούν οι κυβερνώντες στην Ελλάδα, δαπανώνται...τρελά λεφτά! Μάλιστα, ο προϋπολογισμός της επόμενης διετίας μόνον για τα σάντουϊτς και τα ποτά του VIP κέτερινγκ ήταν 440.000 ευρώ!
Εξίσου παράδοξο βέβαια είναι ότι μέσα σ΄ αυτή την οικονομική θύελλα την οποία βιώνουμε οι ώρες πτήσεις των VIP αεροσκαφών διαπιστώνουμε ότι δεν μειώνονται,όπως θα ήταν και το αναμενόμενο.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν κατατεθεί στη Βουλή το 2010 και το 2011 έγιναν περίπου οι ίδιες πτήσεις 134 φέτος και περίπου 140 πέρσι.Η ώρα πτήσης κάθε VIP αεροσκάφους κοστίζει στον Έλληνα φορολογούμενο κατά μέσο όρο 5000 ευρώ το μήνα.
Πτήσεις με τα vip αεροσκάφη της ΠΑ μπορούν να κάνουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,ο πρωθυπουργός και μέλη της κυβέρνησης.

Δεν δείχνει έλεος στους Έλληνες η κοινοβουλευτική δημοκρατία

Αντιμέτωποι με κατασχέσεις θα έρχονται πλέον όσοι καταναλωτές ρεύματος δεν καταβάλλουν εντός 4μήνου το ειδικό τέλος ακινήτων. Σύμφωνα με τροπολογία που κατέθεσε όπως πάντα αργά το βράδυ στη Βουλή το υπουργείο Οικονομικών, θα λαμβάνονται μέτρα αναγκαστικής είσπραξης κατά των φορολογουμένων αυτών. Όσοι λοιπόν δεν πληρώσουν το χαράτσι των ακινήτων, μετά το πέρας 4μήνου από την ημερομηνία που αυτό κατέστη ληξιπρόθεσμο, θα πρέπει να «ετοιμάζονται» για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, κατασχέσεις μισθών και εισοδημάτων (από τρίτους). Παράλληλα, στην τροπολογία προβλέπεται - για τους φορολογούμενους που διαφωνούν με τις αποφάσεις απαλλαγής από το χαράτσι από την πρωτοβάθμια επιτροπή των εφοριών - η δημιουργία ειδικής τριμελούς επιτροπής στο υπ. Οικονομικών. Θα τα πέρνουν από τους Έλληνες και θα τα χαρίζουν στους ξένους.... Δούλεψε ο Έλληνας μια ζωή για να κάνει μια περιουσία για να την αποκτήση άκοπα ο κάθε ξένος νταβατζής.