Δημιουργικός Σοσιαλισμός

Το 1944, πριν από τη λήξη της Κατοχής, ο Ξενοφών Ε. Ζολώτας (1904 - 2004) εγκαινίασε μια δική του εκδοτική σειρά με τίτλο «Σοσιαλιστικαί μελέται» και εξέδωσε, ως πρώτο της σειράς, το έργο του Δημιουργικός Σοσιαλισμός. Το χαρτόδετο μικρού σχήματος βιβλίο με το κιτρινισμένο εξώφυλλο μπορεί να βρεθεί σήμερα σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Το βιβλίο περιλαμβάνει εισαγωγικά σημειώματα των Αντώνη Μακρυδημήτρη και Μιχάλη Ψαλιδόπουλου.

 Το πρώτο μέρος, στο οποίο ο Ζολώτας αντιπαραβάλλει τα οικονομικά συστήματα του καπιταλισμού, του σοσιαλισμού και κομμουνισμού, είναι γραμμένο με τέτοια λιτότητα και καθαρότητα ώστε θα μπορούσε ακόμη και σήμερα να χρησιμεύσει σε εισαγωγικά μαθήματα οικονομικών. Άλλωστε το βιβλίο είναι γραμμένο στην «απλή καθαρεύουσα» και περιέχει περιεκτικές υποσημειώσεις με ορισμούς εννοιών και παραπομπές σε κλασικούς οικονομολόγους.

 Ο τίτλος του βιβλίου ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του δεύτερου μέρους. Σε αυτό ο Ζολώτας επιχειρηματολογεί για το αναπόφευκτο του μετασχηματισμού της «κεφαλαιοκρατίας» η οποία, όπως έγραφε το 1944, «παρουσιάζει ήδη από των τριών τελευταίων δεκαετηρίδων φαινόμενα προϊούσης σήψεως». Το κύριο επιχείρημά του είναι ότι η «ατομιστική οργάνωσις», όπως αποκαλεί την οικονομία της αγοράς, έχει χάσει τα χαρακτηριστικά του ελεύθερου ανταγωνισμού μεταξύ πολλών μικρών οικονομικών μονάδων, κυριαρχείται από μονοπώλια, ταυτόχρονα πιέζεται από τους μισθωτούς για δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και εν τέλει αποτυγχάνει ως σύστημα, τόσο ως προς την παραγωγή όσο και ως προς τη διανομή αγαθών και υπηρεσιών. Ο σοσιαλισμός κρίνεται ως επιτυχέστερο και δικαιότερο σύστημα. Αυτό δεν ισχύει για τον κομμουνισμό, τον οποίο ο συγγραφέας αξιολογεί αρνητικά, όχι μόνο θεωρητικά αλλά και με βάση τη σταλινική οικονομία της προπολεμικής περιόδου. Ο Ζολώτας θα πρέπει να υπήρξε ένας από τους πρώτους διεθνώς που επέκριναν τεκμηριωμένα το σοβιετικό οικονομικό μοντέλο.

Διαβάστε τη συνέχεια 

Συρία: Εκεί που χτυπά η καρδιά της Εθνικιστικής Αντίστασης

Εδώ και 2 χρόνια ο Συριακός λαός με εμπροσθοφυλακή τους Άραβες Εθνικιστές Σοσιαλιστές του κόμματος Baath δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για να μην σκλαβωθεί στην Τουρκία, στο Σαλαφιστικό Ισλάμ και στις επιταγές της Σιών. Ο πρόεδρος της χώρας Bashar Al Assad -  παρά τα όποια λάθη διέπραξε στο παρελθόν - έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν του απομένει τίποτε άλλο παρά να υπερασπιστεί τον Συριακό λαό με τα όπλα μέχρι το τέλος.
Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι παρόλο που σήμερα η Συρία και ο ηρωικός στρατός της έχει να αντιμετωπίσει ανάμεσα σε άλλα τα αποσπάσματα από τις ειδικές δυνάμεις χωρών που συμμετέχουν στο ΝΑΤΟ αλλά και του Ισραήλ, έχει να αντιπαρατεθεί με «επαναστάτες» μισθοφόρους από συνολικά 29 χώρες - ανάμεσα τους Κοσσοβάροι, Τσετσένοι και Οιγούροι - που χρηματοδοτούνται με πετροδολάρια του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας - καταφέρνει να διατηρεί ένα μέτωπο αντίστασης σε πολλά σημεία της χώρας με συμμετοχή των Αλαουϊτών, Δρούζων, Ορθοδόξων και Καθολικών κατοίκων.

Διαβάστε τη συνέχεια  

Ημέρες Επανάστασης

Οι μάζες δημιουργούσαν μια καινούργια εποχή και οι ηγέτες είχαν τη συναίσθηση πως τα βήματά τους ήταν συντονισμένα με τα βήματα της ιστορίας. Εκείνες τις ημέρες παίρνονταν αποφάσεις και δίνονταν διαταγές που καθόριζαν την τύχη του έθνους για μια ολάκερη ιστορική περίοδο. Και όμως οι αποφάσεις αυτές σχεδόν δεν συζητιόνταν. Αυτοσχεδιάζονταν. Η πίεση των γεγονότων ήταν τόσο δυνατή, τα καθήκοντα τόσο ξεκάθαρα, που οι σοβαρότερες και τεράστιες σε ευθύνη αποφάσεις παίρνονταν δίχως κόπο, στο πόδι, σαν κάτι αυτονόητο και σαν τέτοιες τις δέχονταν όλοι. Η τροχιά που έπρεπε να ακολουθηθεί ήταν προκαθορισμένη. Δεν χρειάζονταν να υπογραμμίσεις κάποιο καθήκον, έφτανε να το αναφέρεις μονάχα. Δε χρειάζονταν πια να κάνεις εκκλήσεις. Χωρίς δισταγμούς, χωρίς αμφιταλαντεύσεις η μάζα αγκάλιαζε ότι της έβαζαν σαν καθήκον από την ίδια την κατάσταση. Κάτω από το βάρος των γεγονότων οι ηγέτες διατύπωναν απλώς ότι ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του έθνους και στις απαιτήσεις της ιστορίας. 

Το ιταλικό κίνημα CasaPound στοχεύει στις εκλογές του 2013

Οι επικεφαλής του κινήματος CasaPound, Τζανλούκα Ιανόνε, Σιμόνε ντι Στέφανο και Αντρέα Αντονίνι, στοχεύουν στις εκλογές του 2013. Για αυτό το σκοπό λοιπόν συγκεντρώνουν υπογραφές και ετοιμάζουν μια καλά μελετημένη επικοινωνιακή καμπάνια ώστε να συγκεντρώσουν περισσότερους ενδιαφερόμενους που θα στηρίξουν το κίνημα.
Στόχος οι 60.000 υπογραφές που σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία είναι το όριο ώστε να συσταθεί πολιτικό κόμμα, το οποίο οι μαυροντυμένοι φανατικοί οπαδοί ίσως φτάσουν ή ακόμα και να το ξεπεράσουν. Άλλωστε πριν λίγο καιρό είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν 25.000 υπογραφές με μια πρόταση που έθεσαν σχετικά με τη λειτουργία της υπηρεσίας είσπραξης φόρων Equitalia. Εξάλλου το κίνημα που ιδρύθηκε πριν πέντε χρόνια, διαθέτει ήδη 72 γραφεία σε όλη την Ιταλία, ενώ γίνεται λόγος για 4.000 εγγεγραμμένα μέλη, που όμως «ο αριθμός αυξάνεται διαρκώς». Μάλιστα το πιθανότερο είναι οι φασιστικές δυνάμεις στην Ιταλία, με τα διάφορα κινήματα που υπάρχουν, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να ενισχύσουν το CasaPound. Προς το παρόν δε σκοπεύουν να διαφημίσουν το έργο τους παρά μόνο μέσα από την ιστοσελίδα τους και τους τόπους κοινωνικής δικτύωσης, που μπορεί κανείς να διαβάσει το εξής μήνυμα:

«Αν θέλεις ένα κράτος πατέρα και έναν κυρίαρχο λαό.
Αν θέλεις ένα κράτος που θα εγγυάται το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Αν θέλεις ένα κράτος που θα κρατικοποιήσει τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις. Αν θέλεις Υγειονομική περίθαλψη, Εκπαίδευση, Ενέργεια και Ύδρευση να προστατεύονται και να μην ιδιωτικοποιηθούν. Αν θέλεις ένα κράτος που θα είναι Έθνος  τότε μπορείς να κάνεις μόνο ένα πράγμα. Να ψηφίσεις CasaPoundItalia στις προσεχείς εκλογές».