Την καλύτερη απάντηση σε όσους εκ του πονηρού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διαχωρίζουν το εθνικό από το κοινωνικό ζήτημα, έχει δώσει ήδη από τον Ιανουάριο του 1897 ο Ιρλανδός Σοσιαλιστής επαναστάτης Τζέημς Κόννολυ (5 Ιουνίου 1868-12 Μαίου 1916) με το ιστορικό κείμενό του «Socialism and Nationalism» στην εργατική επιθεώρηση Shan Van Vocht. Παιδί ανθρακωρύχων μεταναστών στη Σκωτία ο Κόννολυ πέθανε για τις ιδέες του μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του Βρετανικού στρατού κατοχής της Ιρλανδίας μετά την αποτυχημένη Πασχαλινή Εξέγερση του 1916 στο Δουβλίνο. Ο Κόννολυ γνώριζε πως η εξέγερση εκείνη - μεσούντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου - ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία αλλά επέμεινε μέχρι τέλους στην αναγκαιότητά της ως ένα είδος «θυσίας αίματος» των πεφωτισμένων του Ιρλανδικού έθνους που θα αφύπνιζε τον κοιμισμένο από αιώνες δουλείας κι αποικιοκρατίας Ιρλανδικό λαό. Πραγματικά, η εικόνα του βαρειά τραυματισμένου Κόννολυ, που μεταφέρθηκε σε φορείο στον τόπο της εκτέλεσης και εκτελέσθηκε δεμένος και ημιλυπόθυμος, σόκαρε τους Ιρλανδούς, τούς αφύπνισε και μέσα από τις τάξεις του ΙRA διεξήγαγαν το μεγαλειώδη εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα τους (1919-1921).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου