Βοσκός με χρέη 11 εκατ. ευρώ

Ένας βοσκός 65 χρονών, από το Ρουκάνι της Κρήτης συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, με χρέη που αγγίζουν τα 11 εκατομμύρια ευρώ. Το όνομα του κτηνοτρόφου που είναι πατέρας πέντε παιδιών, ενώ έχει 13 εγγόνια, βρίσκεται στην θέση 200 της λίστας με τους παραφουσκωμένους «βερεσέδες» στο κράτος. Πριν από 15 χρόνια εισέπραξε παράνομα χρήματα από την επιστροφή ΦΠΑ με πλαστά τιμολόγια. Συγκεκριμένα τα χρήματα που πήρε τότε μαζί με άλλα άτομα, ήταν 30 εκατομμύρια δραχμές. Κάποια στιγμή οι ελεγκτικές υπηρεσίες τον ανακάλυψαν και του επιβλήθηκε πρόστιμο. Αρχικά έπρεπε να πληρώσει 4.581.150 ευρώ, ωστόσο με τις προσαυξήσεις το ποσό ανέβηκε στα 6.214.675 ευρώ. Όμως σήμερα συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των ελλήνων μεγαοοφειλετών, καθώς το χρέος του έχει φθάσει το ποσό των 10.796.226 ευρώ. «Δεν με νοιάζει να πληρώσω και δύο και τρείς φορές το αρχικό ποσό που εισέπραξα από το ΦΠΑ, αλλά να πληρώσω 11 εκατομμύρια ευρώ. Δεν φθάνουν ούτε τα 50 πρόβατα που έχω, αλλά και να πουληθεί η περιουσία ολόκληρης της οικογένειάς μου και πάλι δεν φθάνει». Στο παρελθόν είχε διεκδικήσει δικαστικά «κούρεμα» του χρέους του, άλλα σε όλες τις δίκες απορρίφθηκε το αίτημά του.

Καπιταλισμός - Κομμουνισμός: Δύο παλιοί σύμμαχοι

"Όταν τα δανεισμένα κεφάλαια του διεθνούς καπιταλισμού βρεθούν στο όριο της απόδοσής τους τότε ακολουθεί μια απομείωση του Εθνικού Χρέους, που επιβάλλουν δια της βίας. Τότε θα επικαλεστούν την ανάγκη πλέριας συμμετοχής όλων των δανειστών, εννοώντας μ΄ αυτά τα λόγια ότι πρέπει να πληρώσουν οι αποταμιεύσεις των εργατών, των αγροτών και του λαού. Κυλάνε έτσι το χρέος τους από το Κράτος που στέρεψε από απόδοση στο γόνιμο χωράφι του αγρότη για να πάρουν κι από εκεί κέρδη."
"Όταν η Ευρώπη μετά τον Πόλεμο θα φτιάσει το Νόμισμα για να απορροφήσει τα λαϊκά κεφάλαια, τότες θα στραφούν προς την Ελλάδα να της κόψουν το Χρέος που θα της έχουν φορτώσει, με σκοπό να τραβήξουν από τους εργαζόμενους και τους αγρότες ότι θα έχουν μαζέψει από το τέλος του Πολέμου και μετά".
Αυτά αναφέρει ο Ισίδωρος Πόσδαγλης κομμουνιστής
Στο βιβλίο "Πατριωτική Οικονομική Πολιτική" που γράφτηκε στα 1952
Τελικά ο καπιταλισμός ήταν πιστός σύμμαχος με τον κομμουνισμό ... αφού από τότε κάποιοι γνώριζαν τι θα συμβεί .... και προσπάθησαν να διαλύσουν τον συνδικαλισμό, ώστε ο προλετάριος να μην έχει κανένα οχυρό να φυλαχθεί

Δημήτριος Βεζανής: Τι είναι σοσιαλισμός για τους εθνικιστές

Από το παρόν blog και την ομάδα των Φυσιοκρατών έχουμε συχνά αναφερθεί στο σοσιαλισμό. Όμως για τους εθνικιστές ο όρος σοσιαλισμός έχει μεγάλη διαφορά από αυτόν που του δίνουν οι μαρξιστές. Για να αντιληφθούμε τι ακριβώς σημαίνει σοσιαλισμός για το εθνικιστικό κίνημα, θα αναφέρουμε κάποια αποσπάσματα από τη μεγαλειώδη ομιλία που έδωσε στον Πειραιά ο εθνικιστής καθηγητής της Παντείου Σχολής Πολιτικών Επιστημών, Δημήτριος Βεζανής, στις 9 Σεπτεμβρίου του 1945, στον τότε κινηματογράφο «Καπιτόλ».

Αναφερόμενος πρώτα στο τι σημαίνει ο όρος εθνικισμός, ο καθηγητής τονίζει τα εξής:

«Εθνικισμός είναι το σύμβολο μιας πίστεως, μιας ολοκληρωμένης κοσμοθεωρίας. Και οι εθνικιστές είναι οι πιστοί της θρησκείας αυτής….. Εις τας τάξεις των εθνικιστών δεν γίνονται δεκτοί όσοι απλώς πιστεύουν και δέχονται την ιδέα του έθνους, αλλά μόνο εκείνοι που πιστεύουν εις αυτήν και είναι έτοιμοι να την πραγματοποιήσουν. Και εις αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η διαφορά μεταξύ του απλώς εθνικόφρονα και του εθνικιστή».

Στη συνέχεια της ομιλίας του και μπροστά σε ένα πλήθος εθνικιστών ο Δημήτριος Βεζανής αναλύει την έννοια του σοσιαλισμού και επισημαίνει τα εξής:

«Πιστεύουμε στο Σοσιαλισμό. Ο Εθνικισμός ο οποίος τόσο προέχουσαν θέση δίνει εις το σύνολο και του οποίου η κυριότερη ηθική επιταγή λέγει «θυσιάσου χάριν του συνόλου» δεν μπορεί παρά να θέλει να εξυψώσει όλους εκείνους οι οποίοι έχουν την τιμή να ανήκουν στο ελληνικό έθνος. Ο σοσιαλισμός όμως των οποίον θέλουμε διαφέρει ριζικώς από τον Σοσιαλισμό του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ λέγει «αρπάχτε και φάτε». Εμείς λέμε «δημιούργησε και ζήσε». Θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν είμαστε όμως παράφρονες να θέλουμε να σταματήσει η παραγωγή όπως ήθελαν οι άνθρωποι του ΚΚΕ …. Η παραγωγή δεν πρέπει να διατηρείται εις το σημερινό της επίπεδο. Πρέπει διαρκώς να αυξάνει για να  ανταποκρίνεται εις τις ανάγκες του λαού. … Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση ότι η πραγματική παραγωγή είναι η παραγωγή των υλικών αγαθών και η πραγματική δημιουργική εργασία είναι η εργασία του εργάτη και του αγρότη. Οι διοικητικές γραφικές υπηρεσίες πρέπει να είναι μόνο οι απαραιτήτως αναγκαίες και να μην μεταβάλλονται εις παράσιτα που θα απορροφήσουν τον δημιουργικό μόχθο του εργάτη…… Ο Σοσιαλισμός για εμάς δεν επιτυγχάνεται με τη λήψη ορισμένων μέτρων όπως για παράδειγμα είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων, η γενική κατάργηση της ιδιοκτησίας, όπως οι κομουνιστές και οι αριστεριστές υποστηρίζουν. … Αφελές και παιδαριώδες είναι να νομίζουμε ότι η κοινωνική ευτυχία θα κατακτηθεί ως δια μαγείας με μιαν μονοκονδυλιά. Μόνο με συνεχείς αγώνες και με διαδοχικές προσεγγίσεις θα πλησιάσουμε την κοινωνική ευτυχία. Και λέγοντας αγώνες δεν μιλάμε για ταξικούς, αλλά για μια συνολική προσπάθεια λαού και της διοίκησης της πολιτείας να υπερνικά διαρκώς τις συνεχείς δυσκολίες και τα αφάνταστα εμπόδια που βάζει ο καπιταλισμός. Απαράβατος όρος μας είναι ότι η ελληνική παραγωγή πρέπει να διατηρηθεί και να αυξάνεται. Κάθε μέτρο μείωση της παραγωγής είναι μέτρο αντισοσιαλιστικόν και αντεθνικόν.

Το τεράστιο χάσμα και η τεράστια διαφορά η οποία χωρίζει τον Σοσιαλισμό μας από τον Σοσιαλισμό των μπολσεβίκων είναι ότι εμείς θέλουμε να γίνουν και οι εργάτες άρχοντες ενώ οι κομουνιστές θέλουν να καταστεί πτωχότερος ολόκληρος ο ελληνικός λαός, με τον υποβιβασμό όχι μόνο των ευημερούντων αλλά και αυτών των εργατών και των μισθωτών. Με όσα σας ανέπτυξα προκύπτει ένα αναμφισβήτητο συμπέρασμα: Ο Εθνικισμός δεν είναι κίνημα αντιδραστικό, δεν είναι ένα κίνημα πλουσίων. Ο Εθνικισμός είναι κίνημα κατ΄ εξοχήν λαϊκό».

Βιογραφικό

Ο Δημήτριος Βεζανής, εξέχων πολιτικός επιστήμων, πολιτειολόγος και συνταγματολόγος, γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα (1904-1968).
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έγινε διδάκτωρ της σχολής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μονάχου.
Διετέλεσε υφηγητής της Γενικής Πολιτειολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών (1932). Έκτακτος καθηγητής της ίδιας έδρας 1948–1951 και 1953–1956.
Έκτακτος καθηγητής της Γενικής Πολιτειολογίας και του Συνταγματικού δικαίου στην Πάντειο. Τακτικός καθηγητής της ίδιας έδρας από το 1943.
Διετέλεσε Νομάρχης Άρτας 1930-1931 και διευθυντής του ΙΚΑ 1936-1948.
Ακόμη υπήρξε ηγετικό στέλεχος του «ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ» μαζί με τους Γ. Ρουμάνη, Παμπούκη, Δ. Σούτζο κλπ.
Πυρήνας αυτού του Συνδέσμου δημιούργησε κατά την κατοχή την οργάνωση «ΠΡΟΜΑΧΟΙ» η οποία εξέδιδε τα έντυπα «Ο ΠΡΟΜΑΧΩΝ» και «Η ΜΠΟΜΠΑ».
Υπήρξε μια μορφή φωτεινή, με ιδέες ξεκαθαρισμένες, που στη δύσκολη καμπή της προπολεμικής και μεταπολεμικής εποχής έδωσε στους νέους όχι μόνο γνώσεις, αλλά και χάλκευσε συνειδήσεις με ιδανικά.
Πίστευε ότι είναι σφάλμα της εποχής να μεταφέρει απαράλλαχτες τις πολιτικές μεθόδους από άλλα κράτη στην Ελλάδα χωρίς να λάβει υπ’ όψιν το διαφορετικό των ελληνικών συνθηκών και ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή.

Διατύπωσε στα βιβλία του την κοσμοθεωρία τού ελληνικού Εθνικισμού συνεχίζοντας το έργο των Ίωνα Δραγούμη και Περικλή Γιαννόπουλου.

Τα κυριότερα έργα του Δημήτριου Βεζανή είναι:
Dietrels Individualismus und Sosialismus. Ein beitraeg zur Sozialophilosophie. Archiv fur Systematische philosophie, 1927.
Η θεωρητική οικονομική επιστήμη κατά τον Franz Openheimer, 1927.
Zur Kritik des Satzes vom Grunde. Archiv fur systematische Philosophie, 1929.
Ο Παλαμάς φιλόσοφος, 1930.
Θεωρία του κράτους, 1932.
Das Aesthestische Grund proplem and seine systematiche Losung Berlin, 1932.
Πολιτική και οικονομία, 1933.
Η περί κράτους και δικαίου θεωρία του Felix Somlo, 1934.
Η φιλοσοφία του Λένιν, 1936.
Ο Ανώτατος Άρχων, α’ έκδοση 1936, β’ έκδοση 1944.
Μαθήματα συνταγματικού δικαίου, 2 τόμοι, 1938-1939.
Βάσεις και προοπτική της Κοινωνικής πολιτικής και του εργατικού δικαίου, 1944.
Η ιδέα του κράτους παρ’ Έλλησι, 1949.
Το Κράτος (Πανεπιστημιακές παραδόσεις), 1949.
Η αιωνία νεότης των Ελλήνων, 1950.
Γενική πολιτειολογία, 1947-1963.
Θρησκεία και Έθνος, 1956.
La sauverainete, notion indispensable dans tout ordre juridique, Athenes, 1964.
Kritik der Geweltentei lungslekre Oester Zeitschrift fur.
Oeffentlicher Rechh Wien 1964 bd XIV
Η διοικητική μας οργάνωση
Ίων Δραγούμης
Το μέγα μήνυμα του Περικλή Γιαννόπουλου, 1951.
Το ζήτημα της Κύπρου
Πολιτισμός και επιστήμη του πολιτισμού. 1939.

Blowing in the Wind

Schottische Nationalhymne

The Dark Island

Era - Celtic spirit

Celtic Guitar

Η αντικειμενική δημοσιογραφία

Γιώργος Μπόμπολας: Ο ΕΠΟΝίτης που έγινε βαρόνος. Καναλάρχης, μεγαλοεκδότης, κατασκευαστικές εταιρείες.
Σταύρος Ψυχάρης: Κληρονόμος-Πρόεδρος του ΔΟΛ (Λαμπράκη), Πρόεδρος του Δ.Σ. του mega κ.τ.λ. Από κομμουνιστική οικογένεια, έκανε τα πρώτα του βήματα στο ΚΚΕ.
Μάνια Τεγοπούλου: Εκδότρια Ελευθεροτυπίας, MEGA κ.τ.λ. Κόρη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Κίτσου Τεγόπουλου, θεωρείται ακροαριστερή.
Κώστας Γιαννίκος: Γνωστός κομμουνιστής, προερχόμενος από την πρώην ΕΣΣΔ. Είχε αγοράσει την διεθνούς φήμης κομματική εφημερίδα «Πράβντα». Είναι βασικός μέτοχος (και διευθύνων σύμβουλος) του καναλιού Alter, ιδιοκτήτης των ραδιοφωνικών σταθμών John Greek, Oasis, Captain Jack, ιδιοκτήτης της εκδοτικής εταιρείας Modern Times, των τηλεοπτικών περιοδικών Tivo και Avanti, των δισκογραφικών εταιρειών Legend, MBI, Eros, Κίνησις, ΛΥΡΑ κ.λπ.
Αναστασιάδης Θέμος: ΑΝΤ 1, ΚΝΕ.
Στρατής Λιαρέλης: Διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ 1. ΚΝΕ.
Νίκος Ευαγγελάτος: ΚΝΕ.
Όλγα Τρέμη: MEGA, ΚΝΕ.
Παύλος Τσίμας: MEGA, πρώην δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, ΚΚΕ.
Μανώλης Αναγνωστάκης: MEGA Σαββατοκύριακο, ΚΝΕ.
Οι του Ιού της Ελευθεροτυπίας: ΚΚΕ εσωτερικού και εν συνεχεία Β’ Πανελλαδική (ακροαριστερή διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ εσωτ., το 1978, εξέδωσαν το περιοδικό «Σχολιαστής»).
Στην Β’ Πανελλαδική συμμετείχαν επίσης και οι Χρύσανθος Λαζαρίδης, (της λεγόμενης «γενιάς του πολυτεχνείου»), σήμερα πολιτικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά.
Παναγιώτης Παναγιώτου, (ή Παν. Παν.): στέλεχος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του Μπόμπολα (Έθνος κ.α.)
Αλέξης Παπαχελάς: Καθημερινή, ΣΚΑΪ κ.λπ., ο οποίος μάλιστα ήταν Γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής στο. Κολέγιο Αθηνών.
Σταύρος Λυγερός: Καθημερινή, της «γενιάς του πολυτεχνείου», ήταν και στην «συντονιστική επιτροπή» του πολυτεχνείου, ΟΣΕ («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση»).
Τάσος Τέλλογλου: ΣΚΑΪ, ΚΝΕ.
Βασίλης Λυριτζής: στην πρωινή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.
Δήμος Βερύκκιος: Alpha, ΚΝΕ.
Λάκης Λαζόπουλος: Alpha, KNE.
Γιώργος Κύρτσος: Ο. «φιλελεύθερος» εκδότης και τηλεσχολιαστής, KNE,
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος: Αριστεριστής γενικώς, φίλος των Ξηρών και μόνιμος απολογητής της κόκκινης τρομοκρατίας.
Γιώργος Βαρεμένος: τηλεσχολιαστής, ΚΚΕ, σπουδές Μόσχα.
Αλέξης Οικονόμου: Ο σημερινός. «αριστερός πατριώτης» του Καρατζαφέρη, προηγουμένως δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και στέλεχος του ΚΚΕ.
Παντελής Καψής: γιός του υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αδερφός του Μανώλη, του φανατικού. εκσυγχρονιστή του MEGA, Διευθυντής στα ΝΕΑ, νυν εκπρόσωπος Τύπου της Κυβέρνησης Παπαδήμου, ΚΚΕ εσωτ.
Χρήστος Μαχαίρας: Διευθυντής στο Έθνος του Μπόμπολα, ΚΚΕ εσωτ.
Θανάσης Τσεκούρας: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.
Νίκος Μεγγρέλης: έχει περάσει από πολλά κανάλια (MEGA, ΑΝΤ1), τώρα είναι Διευθυντής Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών της ΕΡΤ Α.Ε., ΚΚΕ εσωτ.
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου: ΝΕΤ τώρα ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.
Σεμίνα Διγενή: ΚΝE.
Γιάννης Λάτσιος: life style του ΑΝT1, ΚΚΕ εσωτ.
Σταμάτης Μαλέλης: Star, πρώην Τροτσκιστής.
Γιάννης Βλαστάρης: Διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Δημήτρης Τσιόδρας: Πρώην διευθυντής του Flash (Κόκκαλης) και νυν υπεύθυνος πολιτικού της Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Ηλίας Θεοφύλακτος: Διευθυντής στην εφημερίδα Ισοτιμία, ΚΝΕ.
Στέλιος Κούλογλου: «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» στην ΝΕΤ (συμμετέχει και στο Δ.Σ. της κρατικής αυτής εταιρείας), TVXS κ.τ.λ. ΕΚΚΕ.
Μπήλιω Τσουκαλά: ΝΕΤ, ΕΚΚΕ.
Σπύρος Παπαδόπουλος: Ο ακριβοπληρωμένος της ΝΕΤ «στην υγεία μας βρε παιδιά» ή «στην υγεία σας κορόϊδα»), ΕΚΚΕ.
Ανδρέας Μικρούτσικος: “Big Brother” και διάφορα άλλα τηλεσκουπίδια “reality”. ΕΚΚΕ.
Δημήτρης Ψυχογιός: Βήμα, οργανωτής της αριστερίστικης «20ης του Οκτώβρη».
Επειδή και οι δημοσκόποι έχουν άμεση σχέση με τα ΜΜΕ, ας μπούμε για λίγο στον θαυμαστό κόσμο τους:
Ηλίας Νικολακόπουλος: Ο. πατέρας όλων των δημοσκόπων. Παλιό δραστήριο μέλος αριστερίστικων οργανώσεων σε Ελλάδα και Γαλλία (29η Μάη, Curiel Apparat).
Γιάννης Μαυρής: Γενικός Διευθυντής της Public Issue, ΚΚΕ εσωτ.
Χριστόφορος Βερναρδάκης: Γενικός Διευθυντής της VPRC, ΚΚΕ εσωτ.
Στράτος Φανάρας: Γενικός της Metron Analysis, ΚΚΕ εσωτ.
Τάκης Ρουτζούνης: Γενικός της Κάπα Research, τ. Γραμματέας Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.
Τάκης Θεοδωρικάκος: Γενικός της GPO, τ. Γενικός Γραμματέας της ΚΝΕ.

The Voice by Celtic Women

Σουηδός εθνικιστής στη φυλακή για τα δικαιώματα των ζώων

Ο Viktor Padellaro είναι ένας Σουηδός ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων. Είχε κατηγορηθεί και εν τέλει συλληφθεί για εμπρησμό εναντίον της αλυσίδας εστιατορίων Mc Donalds, για την αποστολή 17 απειλητικών επιστολών (επιστολών - βομβών) προς βιομηχανίες γούνας και την καταστροφή ενός εστιατορίου που σέρβιρε στους πελάτες κρέας από καρχαρία. Ο Viktor Padellaro υποστηρίζει τον αγώνα για την απελευθέρωση και τα δικαιώματα των ζώων, σαν προέκταση του αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση, λόγω της ασύδοτης εκμετάλλευσης της φύσης και των ζώων με σκοπό το κέρδος. Κινείται σ' έναν ανθρωποκεντρικό άξονα και τρέφει μεγάλο σεβασμό για τη φύση και την φυλή του. Για γράμματα συμπαράστασης και υποστήριξης ισχύει η παρακάτω διεύθυνση:
Viktor Padellaro (11/11 7-4)
Ullevigaten 11, Box 216401
23 Gothenburg, Sweden

romance

Poésie musicale de Minicocomi

Ezra Pound - Francesca

...You came in out of the night
and there were flowers in your hands,
now you will come out of a confusion of people,
out of a turmoil of speech about you.
I who have seen you amis the primal things
was angry when they spoke your name
in ordinary places.
I would that the cool waves might flow over my mind,
and that the world should dry as a dead leaf,
or as a dandelion seed-pod and be swept away,
so that I might find you again,
alone...

Οι νταβατζήδες σιώπησαν

Όλοι θυμάστε πριν κάποιους μήνες που οι αριστεροί νταβατζήδες των μεταναστών ξεσηκώθηκαν και η κυβέρνηση έδωσε στους λαθρο.... μετανάστες το μέγαρο της Υπατίας. Τώρα που πεθαίνουν από το κρύο οι άστεγοι Έλληνες κουβέντα δεν λένε τα αληταριά της αριστεράς. Να δοθεί τώρα στους Έλληνες άστεγους το μέγαρο της Υπατίας για να μην πεθάνουν από το κρύο. Κάθε Έλληνας άστεγος που θα πεθαίνει θα θεωρούμε ότι εκτελέστηκε από την κατοχική κυβέρνηση.

Vienna New Year's Concert 2012 - Radetzky March

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι

Τον τελευταίο καιρό όλα τα παπαγαλάκια της καθεστωτικής προπαγάνδας υποστηρίζουν ότι όλοι λένε τα ίδια. Μεγάλο λάθος. Οι καπιταλιστές στηρίζονται στην ατομισμό.  Αντίθετα εμείς πιστεύουμε στη φιλοσοφία της Κοινότητας. Κάθε άνθρωπος είναι μεν άτομο αλλά όχι ατομικό ον. Η βάση της ατομικιστικής σκέψης, που είναι η πνευματική «μήτρα» του καπιταλισμού, είναι ότι ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο σαν ατομικό ον κάτι που είναι μεγάλο λάθος, αφού ο άνθρωπος δεν ζει σαν ατομικό ον αλλά σαν μέλος μιας Κοινότητας. Και όταν μιλάμε για κοινότητα εννοούμε την Οργανική Πολιτεία, που αποτελεί την έκφραση του Έθνους - Φυλής. Ο άνθρωπος σε όλες του τις πράξεις είναι ομαδικό ον. Όπως ανέφερε το 1928 ο Kranhals, στο έργο του «η οργανική εικόνα του κόσμου», το άτομο ως άτομο δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε το καθήκον να υπάρχει, γιατί οποιοδήποτε δικαίωμα και καθήκον πηγάζει από την Κοινότητα.

Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές θέλουμε την οικονομική επανάσταση που έχει στόχο την εθνικοποίηση της οικονομίας. Όμως αντίθετα από τους Εβραιομαρξιστές απορρίπτουμε τον υλισμό. Για εμάς εθνικοσοσιαλισμός δε σημαίνει την κυριαρχία πάνω στις μάζες και την ισοπέδωση προς τα κάτω, αλλά τη βαθύτατη ιδέα της υπηρεσίας προς το σύνολο. Στη θέση του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος εκμετάλλευσης, θέλουμε έναν αληθινό σοσιαλισμό που δε θα συντηρείται από μια άψυχη ιουδαϊκή - υλιστική αντίληψη, αλλά από τα ιδανική της πίστης, της θυσίας, δίχως εγωισμό, με το αίσθημα της συλλογικότητας.

Αναφέρθηκα σε κάποιες ιδεολογικές αρχές για να αποδείξω τη διαφορετικότητα που έχουμε εμείς έναντι των υπολοίπων. Η καθεστωτική αντίληψη έχει επιβάλλει, μέσα από την προπαγάνδα της, πως ότι έχει σχέση με τον εθνικισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό ταυτίζεται με τον πόλεμο. Μεγάλο λάθος, αν αναλογιστεί κανείς πόσους πολέμους έκανε η καπιταλιστική δύση αλλά και η μαρξιστική ανατολή, μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Εμείς πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να ζει σε τσιμεντένιες μεγαλουπόλεις και σε γκέτο, όπως έχει σαν πρότυπο ο καπιταλισμός, αλλά για να ζει, να εργάζεται και να ανατρέφεται από τη φύση. Το κέρδος με την υλιστική θεώρηση που μας επιβλήθηκε αποπροσανατολίζουν την ύπαρξή μας και οδηγούν προς την καταστροφή του ανθρώπινου είδους και του οικοσυστήματος. Ο καπιταλισμός δεν φοβάται μαρξιστικές αυτοκρατορίες (Κίνα) ούτε ογκώδεις διαδηλώσεις, αλλά κοινωνίες ανθρώπων που θα ζούνε σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.

Οικονομικά πιστεύουμε στην αυτάρκεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δούμε πρώτα η πατρίδα μας τι μπορεί να παράγει και να οδηγήσουμε τις παραγωγικές τάξεις προς αυτή την κατεύθυνση και όχι προς την αμειβόμενη «τεμπελιά» της μονιμότητας του δημόσιου τομέα. Η Ελλάδα με το υπέροχο μικροκλίμα της και το φυσικό της περιβάλλον, καθώς και την τεχνογνωσία που διαθέτουν οι μεγαλύτερες γενιές, μπορεί να παράγει εξαιρετικά αγροτικά προϊόντα. Τι ποιο λογικό να επανέλθουμε στις παραδοσιακές καλλιέργειες. Η ελεύθερη αγορά του καπιταλισμού μας οδήγησε σήμερα να εισάγουμε αγροτικά προϊόντα 3,5 δις ευρώ, κάτι που είναι θλιβερό και απαράδεκτο. Αφού αυτά τα προϊόντα όχι μόνο μπορούμε να τα παράγουμε εδώ αλλά και να έχουν πολύ καλύτερη ποιότητα από τα εισαγόμενα. Πρέπει να δούμε τι προϊόντα εισάγουμε και είναι πρώτης ανάγκης ώστε να τα παράγουμε και να κοιτάξουμε να ικανοποιήσουμε την εγχώρια αγορά. Αν ικανοποιήσουμε την εγχώρια αγορά τότε θα μειώσουμε τις εισαγωγές και θα ισοσκελίσουμε το εμπορικό ισοζύγιο. Πρέπει όμως να σταματήσουμε τις εισαγωγές για τα προϊόντα που παράγουμε. Αυτό είναι μια βασική προϋπόθεση για να προστατεύσουμε το ελληνικό προϊόν. Βέβαια όταν συμβεί κάποια φυσική καταστροφή τότε πρέπει να αποζημιώνεται ο παραγωγός και να επιτρέπουμε τις εισαγωγές για να μην υπάρχουν κερδοσκοπικά παιχνίδια. Κάποιοι θα πούνε ότι θέλουμε να καταργήσουμε το διεθνές εμπόριο. Όχι, εμείς δεν είμαστε αντίθετοι με το εμπόριο, άλλωστε οι Έλληνες είναι οι πραγματικοί γνώστες του εμπορίου και όχι οι Εβραίοι και οι Κινέζοι, όπως εμφανίζουν σήμερα τα καθεστωτικά μέσα του καπιταλισμού. Αλλά θέλουμε ένα εμπόριο που να στηρίζεται στην ανταλλαγή προϊόντων που παράγει μια χώρα με άλλα προϊόντα που δεν παράγει. Με αυτό τον τρόπο καταργούμε το δολάριο, αφού με τέτοιες ανταλλαγές δεν χρειάζεται νόμισμα. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι το δολάριο σαν νόμισμα δεν έχει καμιά αξία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομμάτι χαρτί με τις φάτσες κάποιων αμερικανών προέδρων, που μπορεί να τυπώνει σε όσες ποσότητες θέλει το εβραϊκό λόμπυ της Νέας Υόρκης. Το χρήμα (το ευρώ και το δολάριο) είναι σήμερα οι πυλώνες του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που χωρίς σύνορα πλέον έχει κυριαρχήσει στα πάντα και παίρνει μορφή εξουσίας με την περίφημη «παγκοσμιοποίηση». Αλλά έρχεται ο φυσικός νόμος της παρακμής. Οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις έχουν σταματήσει εδώ και καιρό να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των λαών τους. Αντίθετα προασπίζουν τα συμφέροντα των διεθνών τοκογλύφων και των εξουσιαστών. Όμως, όπως ανέφερε ήδη από το 1918 ο Γερμανός ιστορικός Όσβαλντ Σπένγκλερ, το χρήμα αρχίζει και αυτό να χάνει την κυριαρχία του και έτσι «πλησιάζει η στιγμή της τελευταίας σύγκρουσης, όπου ο πολιτισμός παίρνει την οριστική του μορφή: Την μορφή της σύγκρουσης ανάμεσα στο χρήμα και το Αίμα». Ήδη, ζούμε την εποχή λίγο πριν την σύγκρουση του «χρήματος» με το «Αίμα» και αυτό που κυρίως θέλουν οι εξουσιαστές του χρήματος να επιτύχουν, είναι την καταστροφή της Αξίας «Αίμα» και για να επιτύχουν αυτό επιδιώκουν την πανσπερμία των λαών, την παγκόσμιο επιμειξία, την καταστροφή κάθε Εθνικής ταυτότητος. Ξέρουν οι εξουσιαστές ότι οι λαοί δεν μπορούν πια να υπομένουν την αδικία και την υποταγή και αρχίζουν να ξεσηκώνονται. Δείγματα βλέπουμε παντού, με τον εκφυλισμό του κοινοβουλευτισμού, την κρίση της παιδείας, την αδυναμία παραγωγής τέχνης, την επικράτηση άγριων και πρωτόγονων συναισθημάτων. Την επανάσταση δεν μπορεί να την εμπνεύσει κανένας άλλος παρά μόνο εμείς. Οι παγκόσμιοι κατακτητές ξέρουν ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει ήδη σβήσει στη συνείδηση των πολιτών και βιάζονται να φέρουν στο πολιτικό προσκήνιο τους «καισαρίσκους». Άτομα ανδρείκελα ανίκανα και πολιτικά αδύναμα, απομονωμένα από το λαό, που θα έχουν όμως μεγάλες εξουσίες και οι οποίοι θα μπορούν να ελέγχονται από τους εξουσιαστές. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο Έλληνας πρώην βασιλιάς, που αφού πήρε εντολή να παντρέψει τον γιο του με Εβραία, περιμένει ότι του έχουν υποσχεθεί, δηλαδή να επανέλθει ο γιος του στο θρόνο μαζί με μια Εβραία βασίλισσα για να κυβερνήσουν την Ελλάδα.

Μπροστά σε όλα αυτά τα σχέδια οι μόνοι που μπορούν να αντιδράσουν είναι οι Εθνικιστές. Όχι όμως με τη δημιουργία αστικών κομματικών «μαγαζιών». Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, δεν ζούμε με ψευδαισθήσεις, γνωρίζουμε τις δυσκολίες, αλλά πιστεύουμε ότι σήμερα, που αποκαλύφθηκαν τα πραγματικά πρόσωπα των εξουσιαστών, μπορούν να μπούνε οι βάσεις, ιστορικά για πρώτη φορά στην πατρίδα μας, για ένα αληθινό μαζικό και πραγματικά αδέσμευτο εθνικιστικό Κίνημα, που θα συνδυάζει τις εθνικές με τις κοινωνικές διεκδικήσεις. Άψυχα γραφεία και επαγγελματίες πολιτικούς, γυρολόγους και φιλόσοφους του καναπέ, σήμερα δεν χρειαζόμαστε. Λουκέτο στα μικρομάγαζα του κάθε μαγαζάτορα που θέλει σκλάβους να προασπίζονται τα συμφέροντά του. Αυτό που θέλουμε να υπάρξει είναι μια κινηματική διαδικασία, που να απλωθεί σαν μια ομπρελά σε ολόκληρη την Ελλάδα σε κάθε πόλη και χωρίο της. Σήμερα χρειαζόμαστε έναν «επαναστατικό και ριζοσπαστικό εθνικισμό», όπως έγραφε ο Έρνστ Γιούνκερ. Θέλουμε μια πλήρως κινητοποιημένη κοινωνία που θα καθοδηγείται από πολεμιστές - εργαζόμενους - διανοούμενους.

Κράξιμο σε βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ

Ακριβή η κοινοβουλευτική δημοκρατία

Την ώρα που οι Έλληνες βιώνουν τα απεχθέστερα δημοσιονομικά μέτρα που περιορίζουν δραστικά τα εισοδήματά τους σε σημείο που πολλά νοικοκυριά αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα επιβίωσης τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου αντί να μειώσουν, αύξησαν τα ποσά που λαμβάνουν ως κρατική ενίσχυση καθώς και τις ενισχύσεις «για ερευνητικούς και επιμορφωτικούς σκοπούς» που παίρνουν προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα διάφορα ινστιτούτα που έχουν ιδρύσει.
Πιο αναλυτικά, το 2011 συνολικά τα κόμματα ως τακτικές επιχορηγήσεις έλαβαν 54.018.624 ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό το 2010 ανήλθε σε 48.800.000 ευρώ. Το ποσό που εγκρίθηκε για το 2009 ήταν 68.208.000 ευρώ το οποίο λόγω εκλογών εκτοξεύτηκε σε 85.135.050 ευρώ.

Ο βομβαρδισμός του Πειραιά από τους .... συμμάχους

Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων. Βομβαρδίζουν τον Πειραιά, δήθεν για να διώξουν τους Γερμανούς. Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα,  κάνουν στάχτη την πόλη! Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες. Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι  - ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. Τα θύματα υπολογίστηκαν  σε 5.500, όλοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας.

Στις 11 Ιανουαρίου 1944 οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν τον Πειραιά. Ό βομβαρδισμός ήταν σφοδρότατος, κυρίως εις το λιμάνι και στα κοντά σ' αυτό κτίρια, όπου εστεγάζοντο γερμανικές υπηρεσίες. Οι βόμβες κατέστρεψαν πολλά κτίρια των ακτών του λιμανιού από τον Άγιο Διονύση έως τον Άγιο Νικόλα. Οι πιο μεγάλες καταστροφές σημειώθηκαν εις τα τετράγωνα από τον σιδηροδρομικό σταθμό των ΣΠΑΠ έως την οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από το Θέατρο. Έκτος από τις υλικές καταστροφές, πολλοί αθώοι Πειραιώτες κάθε ηλικίας εφονεύθηκαν, ή ηύραν οικτρό θάνατο από ασφυξία, κάτω από τα σωριασμένα κτίρια και κυρίως στα υπόγεια τους. Άλλοι  ήσαν ακόμη ζωντανοί και τραυματισμένοι κάτω από αυτά. Όσοι σώθηκαν, σε οικτρά κατάσταση, αφήνοντας την περιουσία τους και τα σπίτια τους στο έλεος του θεού, άρπαξαν λίγο ρουχισμό και έφυγαν από τον τόπο της συμφοράς για την Αθήνα ή αλλού.
Το χειρότερο ήταν πώς διεκόπησαν από την καταστροφή του δικτύου τους, το φως, το νερό, το τηλέφωνο και οι συγκοινωνίες.  Έτσι ο Πειραιάς είχε απομονωθεί από την άλλη Ελλάδα. Είχαν διαλυθεί και οι υπηρεσίες όλες, και η  Αστυνομία (στα Β' Ε' Α' και Στ' τμήματα), είχε υποστεί συμφορές σε θύματα και σχεδόν δεν υπήρχε.

Εγώ, ο Α75, μαζί με άλλους 30 Συναδέλφους του Α' Αστυνομικού τμήματος Αθηνών, τρεις αρχιφύλα­κες και τον υποδιοικητή μας Νικολόπουλο, βρεθήκαμε κοντά στους Πειραιώτες το πρωί της 13ης Ιανουαρίου. Μας ξεφόρτωσαν από ένα φορτηγό μπροστά στον ναό του Άγίου Κωνσταντίνου. Ψιλόρριχνε χιονόνερο και το διαπεραστικό κρύο πέρναγε την υγρή μπέρτα, την χοντροϋφασμένη  χλαίνη και την στολή και έφτανε ως το κόκαλο. Οι αρβύλες και οι μπότες δεν βάσταγαν κρύο και έμπαζαν νερά.

      
Ο υποδιοικητής ανέβηκε στο απάνω σκαλοπάτι της εισόδου του ναού και μας είπε:
- «Κύριοι, ήλθαμε εδώ όπως και τόσοι άλλοι Συνάδελφοι, χθες και σήμερα, για να βοηθήσουμε την Αστυνομία του Πειραιά. Εμείς θα βοηθήσουμε το Β' Αστυνομικό τμή­μα, που είναι κοντά στο ρολόϊ. Το έργο μας είναι δύσκολο και επικίνδυ­νο. Πρέπει να σώσουμε ζωές παγιδευ­μένες κάτω από τους σωρούς των πεσμένων κτηρίων, να συνδράμουμε τραυματίες, να περιφρουρήσουμε την περιουσία των πολιτών. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από οικοδομικά υλικά των πεσμένων κτιρίων. Εχουν ανασκαφεί  σε μερικά σημεία από τις βόμβες. Εχουν ακόμη τραμ ακινητοποιημένα ή κατεστραμμένα, σιδη­ροτροχιές αναποδογυρισμένες στρα­βωμένες και υψωμένες, ζώα πεθαμέ­να σε τυμπανιαία κατάσταση. Πιο επικίνδυνοι για μας είναι οι μισοπεσμένοι και ετοιμόρροποι τοίχοι, οι αιωρούμενες στέγες και τα πατώμα­τα.  Ενα λάθος μας ή μια ατυχία, μπορεί να ρίψη αυτά επάνω μας και να μας θάψουν ζωντανούς. Λοιπόν, Κύριοι,  κατεβαίνουμε αυτό το δρόμο που είναι αριστερά του θεάτρου. Κάνετε το Σταυρό σας και ο Θεός βοηθός».

Περάσαμε μέσα από χαρακώματα και βγήκαμε στην Λεωφόρο, την αδιάβατη Βασ. Κων/τίνου. Σε όλο το μήκος της ομάδες Συναδέλφων αγωνί­ζονταν να ανοίξουν τρύπες σε υπόγεια που μπορούσε να ήσαν πλακωμένοι άνθρωποι. Εκεί δεξιά μας στην γωνία της Λεωφόρου και της οδού, συνεργεία Συναδέλφων αγωνίζονταν με τα χέρια να βρουν τις μαθήτριες μιας Σχολής, παγιδευμένες στο υπό­γειο ενός σωριασμένου διώροφου. Μάθαμε πως τις βρήκαν νεκρές. Πλήρωσαν και αυτές με το φρικτό θάνατο τους την υπόθεση  Ειρήνης και της ελευθερίας.
Κατεβαίνοντας με δυσκολία και κίνδυνο την οδό Βασιλέως Γεωργίου, βλέπαμε δεξιά μας την καταστροφή πολλών κτιρίων και προς το λιμάνι πίσω από την λαχαναγορά πιο μεγάλη συμφορά. Μόνοι τοίχοι, φαίνονταν όρθιοι, ψηλά, ετοιμόρροποι.

Στην γωνιά της οδού Φίλωνος αντικρίσαμε  τον σωριασμένο σε ερεί­πια ναό της Αγίας Τριάδος και για ειρωνεία στεκόταν κατά την Τράπεζα τα δυο κωδωνοστάσια όρθια. Ερημιά παντού. Ψυχή δεν φαίνονταν, ούτε και ένας Γερμανός. Το λιμάνι βουβό και ακίνητα τα πλεούμενα μικρά και μεγάλα. Μόνον ο σκοπός αστυφύλα­κας στέκονταν στα δεξιά του ναού μπρος στην είσοδο του Β ' Αστυνο­μικού τμήματος.

-  Συναγερμός!   Φώναξε   κάποιος δικός μας.

-  Διαλυθείτε! Φώναξε ο Νικολόπουλος και κρυφθείτε όπου σας φωτίσει ο θεός!

Ένα κανόνι από το ύψος της Καστέλας και ένα άλλο μικρότερο έριχναν αραιές βολές. Ήταν η έναρξη του Συναγερμού. Οι Σειρήνες με το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό τους είχαν σιωπήσει, διότι είχε καταστροφή το δίκτυο της Ηλεκτρικής. Όλοι χαθήκαμε κάτω από τα δέντρα της πλατείας προς τον "Αι Σπυρίδωνα. Μερικοί στάθηκαν όρ­θιοι κολλημένοι στους κορμούς των δένδρων. Άλλοι ξάπλωσαν κάτω από τα παγκάκια μέσα σε νερά και άλλοι στα θεμέλια κοντά ενός καλοκτισμένου χαμηλού τοίχου προς την Φίλωνος. Νεκρική σιγή παντού, θα ρίχνουνε τα εγγλέζικα αεροπλάνα. Που θα ρίχνανε τα φοβερά σιδερικά τους; επάνω μας; Πέρασε καμιά ώρα αγωνίας, ώσπου σήμανε κατά τον ίδιο τρόπο ή λήξης!

Συγκεντρωθήκαμε πάλι όλοι. Εί­μαστε αγνώριστοι. Μερικοί βλέπον­τας τον υποδιοικητή αγνώριστο, πή­γαν να γελάσουν. Το γέλιο όμως δεν έρχονταν στα χείλη, γιατί φτάνοντας στο πλακόστρωτο μπρος από τα δυο κωδωνοστάσια του ναού της Αγίας Τριάδος πατάγαμε σε νερά κοκκινό­μαυρα. Είχαμε τα βλέμματα προς το τμήμα που μας φαίνονταν έρημο και δεν κοιτάξαμε δεξιά μας στα προπύ­λαια του ναού.

Εκεί  ήταν μια τραγική εικόνα, που μόνον φωτογραφία θα αποθανάτιζε την φρίκη της. Ό χώρος ανάμεσα στις γκρεμισμένες πόρτες, τις δύο μαρμάρινες κολώνες και τα κωδωνοστάσια ήταν ένας σωρός ξύλα και πέτρες, κάτω δε απ' αυτά νεκροί καταπλακωμένοι. Φαίνονταν πόδια, χέρια, παραμορφωμένα πρόσωπα. Από κει κατέβαινε μαύρο αίμα που το ξέπλυνε το ψιλόβροχο και έφτανε κάτω,  ως το ρείθρο της οδού Βρετανίας (σήμερα Εθνικής  Αντιστάσεως).

Όλοι μας ανατριχιάσαμε. Ό α­στυφύλακας της «Πύλης» μπροστά μας, μας ειδοποίησε να μη κάνουμε τίποτε, διότι είναι νεκροί και τα κωδωνοστάσια ετοιμόρροπα.
Φτάσαμε στην είσοδο του Β' αστυνομικού τμήματος γύρω στις 10 ή ώρα. Ο αστυφύλακας, νέος ψηλός, με ωραία χαρακτηριστικά, ντυμένος καλά, μας έβλεπε σαν σωτήρες. Δεν το είπε, μα το έλεγαν τα μάτια του και όλο το πρόσωπο του που έλαμπε από χαρά.

Τον χαιρετίσαμε κι ανεβαίνον­τας τα ματωμένα σκαλοπάτια φτάσα­με στον διάδρομο του πρώτου ορόφου. Μπρος μας δεξιά ολάνοικτη η πόρτα του Αξιωματικού υπηρε­σίας. Τα άλλα γραφεία του διαδρόμου αριστερά και δεξιά ήσαν κλειστά. Άνοιξα ένα. Ηταν γεμάτο από εμπορεύματα και διάφορα οικιακά αντικείμενα με ένα σημείωμα επάνω τους. Τα είχαν μαζέψει από τα ανοικτά καταστήματα ή τα σπίτια και τα φύλαγαν εκεί. Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή ήταν τρεις νεκροί αστυφύλακες που τους είχαν βάλει επάνω σε φύλλα τσίγκου και τους είχαν σκεπάσει με μια κουβέρ­τα. Οι ασκέπαστες αρβύλες τους, πρόδιναν την παρουσία τους.

Ενώ όλοι σπρώχνονταν στο Γρα­φείο του Αξιωματικού, εγώ πήγα και απεκάλυψα τους νεκρούς. Ήσαν αγνώριστοι με την στολή τους ματω­μένη και τα μάτια ολάνοικτα και σκονισμένα. Ζήταγαν κάπου ανάπαυση μαζί με κείνους στον πρόναο της Αγίας Τριάδος και τους τόσους άλλους γνωστούς και αγνώστους νεκρούς του Πειραιά. Ποιός όμως, θα φρόντιζε να τους κάνη αυτήν την χάρη; Κανένας! Τους έθαψαν όλους μαζί στο Νεκροταφείο της Αναστά­σεως μετά από 2-3 ήμερες. Τις φωτογραφίες των τριών αστυφυλά­κων τις είδα προ 6ετίας περίπου, κρεμασμένες στην σειρά μαζί με άλλων πεσόντων αστυνομικών στους τοίχους ενός δωματίου της αστυνομι­κής Δ/σεως Πειραιώς καί έμεινα ά­ναυδος. Τους είδα και εις το Β' Α­στυνομικό Τμήμα.

Ο αξιωματικός υπηρεσίας όρθιος εμπρός σ' ένα σκονισμένο τραπέζι οπού δέσποζαν 2-3 κηροπήγια μας είπε με λίγα λόγια τον τομέα μας και την αποστολή μας.

-  Να σώσετε ζωές που θα είναι ακόμη παγιδευμένες στα υπόγεια κά­τω από τις ερειπωμένες οικοδομές, να ρίξετε ετοιμόρροπους τοίχους και όσα αιωρούνταν επάνω στους ανύπο­πτους πολίτες, να φράξετε πρόχειρα τις εκτιθέμενες περιοχές των εμπόρων και των κατοίκων. Αυτό είναι το έργο σας.  Για εργαλεία μη συζητάτε.  Τα χέρια   σας   θα   γίνουν   αξίνες   και λοστοί, σφυριά και φτυάρια. Τα μαντήλια σας επίδεσμοι.   Ό θεός μαζί σας και σας ευχαριστώ.

-  Που θα πάμε; Ρώτησε ένας. Που είναι τα τετράγωνα αυτά; Ό αξιωμα­τικός βγήκε στον εξώστη και έδειξε τα   τετράγωνα   που   είναι   προς  το θέατρο,  από την Φίλωνος έως την Κολοκοτρώνη.

Έτσι βρεθήκαμε σε αδιάβατους και επικίνδυνους δρόμους. Πατάγαμε σε πέτρες και ξύλα, σε λάσπες και χώματα. Όρθιοι μισογκρεμισμένοι τοίχοι στέκονταν δίπλα μας έτοιμοι να πέσουν απάνω μας στο πρώτο φύσημα ανέμου. Στέγες διαλυμένες και πατώματα γερμένα δώθε-κεϊθε σημάδευαν εμάς. Στα καταστήματα έβλεπες τα σκονισμένα και πλακωμέ­να εμπορεύματα από τις πεσμένες πλευρές. Ψηλά έβλεπες, πόρτες, κου­ζίνες, σαλόνια και άλλα δωμάτια σαν εξώστες. Μια απόκοσμη μυρωδιά έσπαζε τις μύτες μας. Φρίκη και μυρουδιά θανάτου παντού.
- Που να είναι οι ζωντανοί άνθρω­ποι; Δεν ακούγεται τίποτε. Ούτε φωνή ούτε ανάσα. Νεκρική σιγή παντού. Όλοι τεντώναμε τα αυτιά. Όλοι με κίνδυνο της ζωής μας κατεβαίναμε σε υπόγειες πόρτες, εμπαίναμε στα μαγαζιά ή περνούσαμε ορθάνοιχτες πόρτες. Ολοι να σώ­σουμε έστω και έναν. Οι ώρες πέρασαν γρήγορα χωρίς αποτέλεσμα. Σε λίγο θα νύχτωνε και το σκοτάδι θα έπεφτε μαύρο και βαρύ σε όλον τον Πειραιά. Ό συσκοτισμός ήταν αυ­στηρός και ή κυκλοφορία δεν επιτρέπονταν μετά την δύση του ήλιου.

Με σανίδες και ξύλα φράξαμε μερικά μαγαζιά και από την Βασ. Γεωργίου πήγαμε στην Αστυνομική Δ/νση, που ήταν σ' ένα τριώροφο καινούργιο κτήριο στην οδό Αγίου Κωνταντίνου και Σωτήρος. Ήταν σκο­τεινά όλα. Ψηλαφητά ανεβήκαμε τις σκάλες και φτάσαμε στο διάδρομο του πρώτου ορόφου. Εκεί το φως ενός κεριού μας άλλαζε την όψι και μας μετέβαλε σε παράξενες σκιές.

Μαζευτήκαμε όλοι σ' ένα σκοτεινό γραφείο καλά καμουφλαρισμένο με μπλε χαρτί στα τζάμια. Το φως του κεριού έφτανε ως εμάς από την ανοικτή πόρτα. Είμαστε αγνώριστοι, λασπωμένοι, βρεμένοι και κατάκο­ποι και νηστικοί. Τότε ήλθε ανάμεσα μας ο Διοικητής μας κ. Ευάγγελος Καραμπέτσος. Ευθυτενής, σοβαρός, με την θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του μας κοίταξε όλους και μετά ολιγόλεπτη σιωπή μας είπε:

Ο βομβαρδι­σμός του Πειραιώς ήταν μια συμφορά για τους Πολίτες του και τους περαστικούς. Δεν ταιριάζει θρήνος και λιποψυχία, διότι τότε δεν θα ανταποκριθούμε στο  δύσκολο και ξένο προς τα καθήκοντα μας έργο.
Αφού όμως, όλες οι υπηρεσίες διελύθησαν και αυτή σχεδόν, ή Α­στυνομία, εμείς, εκτός από το πολύ­πλευρο και υπεύθυνο έργο μας, εγίναμε εκσκαφείς, κατεδαφισταί, τραυμα­τιοφορείς, ιατροί, νεκροφορείς. Εκάναμε το καθήκον μας εις το ακέραιο και άλλοι έρχονται από την Αθήνα, δια τις νυκτερινές περιπο­λίες. Σεις θα πάτε σε λίγο στο Τμήμα μας να πλυθείτε και να ξεκουραστείτε. Φαίνεται πως το 1944, επιφυλάσσει πολλά δια τους Έλληνες. Θέλω από σας, ενότη­τα, αλληλοβοήθεια, εμμονή εις το καθήκον, διότι έτσι θα ξεπεράσουμε όσο είναι δυνατόν πιο ανώδυνα τις δοκιμασίες σαν την τωρινή. Σας ευχαριστώ όλους σας και σας καληνυ­χτίζω».

Μας έσφιξε όλων το χέρι και πήγε στο διπλανό Γραφείο του υποδιευθυντού. Χάθηκε   μέσα   στο   σκοτάδι   του δωματίου.   Εμείς βγήκαμε στην οδό Αγ. Κωνσταντίνου όπου το σκοτάδι ήταν πιο βαθύ που μύριζε κόλαση και θανατικό. Μας φόρτωσαν σ' ένα φορτηγό και σιγά-σιγά φύγαμε, χωρίς να βλέπουμε από που περάσαμε».

Βασίλης  Παν. Κουτουζής

www.koutouzis.gr

Όταν η κοινοβουλευτική δημοκρατία καταστρέφει τα δάση

Νομοσχέδιο τροποποιεί τη νομοθεσία για το ποσοστό των εκτάσεων που οι καλλιεργητές πρέπει να διατηρούν ως δασικές, ψήφισε η Γερουσία της Βραζιλίας. Ο νόμος, που ψηφίστηκε με 59 ψήφους υπέρ και 7 κατά, προβλέπει επίσης μείωση των ποινών για παράνομη αποψίλωση που διενεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, αρκεί οι καλλιεργητές να δεσμευτούν ότι θα εφαρμόσουν πρόγραμμα αναδάσωσης. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι αγρότες που καλλιεργούν εκτάσεις στον Αμαζόνιο οφείλουν να διατηρούν ως δασική μέρος της έκτασής τους, σε ποσοστό από 20% έως 80%. Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο ωστόσο, επέρχονται οι εξής πολύ σημαντικές αλλαγές:
1) Μειώνονται από 30 σε 15 μέτρα πλάτος οι εκτάσεις με βλάστηση που πρέπει να προστατεύονται στις όχθες των ποταμών
2) Επιτρέπεται η καλλιέργεια κοντά σε ευαίσθητες περιοχές
3) Διαγράφονται τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν για παράνομη αποψίλωση πριν το 2008, με την προϋπόθεση ότι οι αγρότες θα δεσμευτούν ότι θα προχωρήσουν σε αναδάσωση με ορίζοντα 20ετίας.