Ο πατέρας που έχασε το παιδί του

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο και παρακολουθώ μια πολιτική ανυπαρξία. Σίγουρα το θέμα των εκλογών το έχουμε αναλύσει και γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται να φέρει καμιά λύση για τoν εξαθλιωμένο ελληνικό λαό. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα όπως και σε όλη την Ευρώπη έχει αποτύχει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των λαών και έχει βουλιάξει στις μίζες και τη διαφθορά. Περιμένουμε οι λαοί της Ευρώπης να γυρίσουν την πλάτη στα διεφθαρμένα κόμματα της πλουτοκρατίας αλλά και στους «λομπίστες» και πλουσιοπάροχα αμειβόμενους ευρωβουλευτές που προσκυνούν τον νεοφιλελευθερισμό. Θα υπάρχει μεγάλη αποχή στις 28 χώρες μέλη της ΕΕ. Όμως θα υπάρξουν και κάποιοι που θέλουν να ψηφίσουν. Τι όμως να ψηφίσει ο Έλληνας; Αυτό ρωτάνε όλοι. Εμείς θα θυμίσουμε τον θάνατο των Ελλήνων εθνικιστών μελών της Χρυσής Αυγής, Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, που πέθαναν για τις ιδέες τους την 1/11/2013, στο Νέο Ηράκλειο, ενώ ήταν άοπλοι. Πολλοί όπως και εμείς αυτά τα παλικάρια τα αποκαλούμε «Ήρωες». Βέβαια αυτούς τους νεκρούς τους έχουν ξεχάσει όλα τα συστημικά μέσα ενημέρωσης αλλά και τα πολιτικά κόμματα. Παραμονή των εκλογών ακούω συνέχεια να αναφέρουν πολλοί το όνομα του νεκρού ράπερ Φύσα αλλά δεν ψελλίζουν ούτε μια κουβέντα για αυτά τα δύο αθώα θύματα. Είναι οι ξεχασμένοι νεκροί για το πολιτικό κατεστημένο. Βλέπετε τα δεξιά και αριστερά κόμματα του σάπιου κατεστημένου θεωρούν ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες θυμάτων τα «καλά» θύματα και τα «κακά» θύματα. Ένας από τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές είναι και ο Λάμπρος Φουντούλης πατέρας του Ήρωα Γιώργιου Φουντούλη. Αν θες να ψηφίσεις σε όποιο πολιτικό χώρο και αν ανήκεις αξίζει να ρίξεις τον ψήφο σου σε αυτό τον πατέρα, που έχασε το παλικάρι του. Μπορεί να διαφωνείς ή να συμφωνείς με τις ιδέες της Χρυσής Αυγής αλλά πάνω από τις όποιες πολιτικές διαφωνίες στήριξε ένα πατέρα που έχασε το παιδί του τόσο νέο. Αν κάποιοι πίστευαν αυτά που έλεγαν και τον θεωρούσαν Ήρωα τότε δεν μένει παρά να το αποδείξουν στην πράξη και να ψηφίσουν τον πατέρα του ήρωα. Σίγουρα και να εκλεγεί Ευρωβουλευτής δεν πρόκειται να απαλύνει τον πόνο του. Όμως θα είναι σαν μια πράξη συμπαράστασης στον πατέρα ενός Ήρωα. Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει αυτός ο πατέρας μου αρκεί το κουράγιο του. Γιατί όλοι κάποτε θα γίνουμε γονείς και μπορεί να βρεθούμε στη θέση του. Εύχομαι αυτός ο πατέρας, ο Λάμπρος Φουντούλης, να βρεθεί στις Βρυξέλλες για να θυμίζει στα έθνη της Ευρώπης τι σημαίνει για ένα πατέρα να πεθαίνει το παιδί του για την Ιδέα της Φυλής και του Έθνους. Γιατί στην ελληνική γη ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν ριζώνει.

Αλλαγές ιδεολογικών στρατοπέδων είναι αρκετά συχνές

Συχνά στην ιστορία έχουμε περιπτώσεις με άτομα που δρουν βάσει των ατομικών τους συμφερόντων και να μεταπηδούν από το ένα ιδεολογικό στρατόπεδο στο άλλο. Με αφορμή όσα συμβαίνουν με τους δύο πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής αλλά και όσα γίνονται σήμερα στην Ουκρανία θα αναφέρω την ιστορία του διαβόητου αταμάνου Νικηφόρ Γκηγκόριεφ που έδρασε στην Ουκρανία. Γεννήθηκε το 1885 στη δυτική Ουκρανία (Ποδόλια). Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικηφόρ Σεβρέτνικ. Κατετάγη στο ιππικό και πολέμησε στο Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904. Αποστρατεύτηκε και διορίστηκε τιμητικά χωροφύλακας. Με την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου στρατολογήθηκε και τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου. Προήχθη σε υπαξιωματικό και στη συνέχεια σε λοχαγό. Από τον Απρίλιο του 1918 συγκρότησε δικό του ένοπλο σώμα με το οποίο πολέμησε άλλοτε υπέρ των μπολσεβίκων, άλλοτε υπέρ των Λευκών και άλλοτε υπέρ των Εθνικιστών της Ουκρανίας. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι Ουκρανοί Εθνικιστές αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ουκρανικού κράτους και ήταν αντίπαλοι των Λευκών. Ωστόσο όταν τα ευρωπαϊκά στρατεύματα των Γάλλων και των δυτικών συμμάχων τους (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα) βρέθηκαν να πολεμούν στην Ουκρανία (τότε ονομαζόταν Μεσημβρινή Ρωσία) κατά των μπολσεβίκων, συμμάχησαν με τους Λευκούς (που ήταν υποστηριχτές του Τσάρου αλλά και «ψευτοδημοκρατικοί» νεοφιλελεύθεροι αντιμπολσεβίκοι). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι να χάσουν κάθε έρεισμα στον ουκρανικό πληθυσμό και να ηττηθούν. Ο Νικηφόρ Γκηγκόριεφ πολέμησε με τους μπολσεβίκους κατά των ευρωπαίων και κατέλαβε την Οδησσό. Ωστόσο τον Ιούλιο του 1919 συγκρούστηκε με τους μπολσεβίκους και επιχείρησε να προσεταιριστεί τον αναρχοαυτόνομο Ουκρανό οπλαρχηγό Νέστορ Μάνκο. Κατά τη διάρκεια όμως μιας διαφωνίας τους επιχείρησε να σκοτώσει τον Μάνκο αλλά πριν προλάβει έπεσε ο ίδιος νεκρός. Ο Νικηφόρ Γκηγκόριεφ υπήρξε ένας από τους στυγνότερους δολοφόνους στην ιστορία του πολέμου της Ουκρανίας. Μετά τις μάχες της Χερσώνας και της Μπερεζόφκα, δολοφόνησε εν ψυχρώ όλους του εκεί Έλληνες κατοίκους. Κατέστρεψε ολοσχερώς περίπου 40 χωριά. Η μόνη στρατιωτική αρετή του ήταν η επιμονή. Μετά από κάθε υποχώρηση επανερχόταν.