Πειραιάς 1944

Τιμή και δόξα στον πολεμιστή .... που εκτελούσε εντολές

Ήταν ο πλέον πιστός στρατιώτης του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού, καθώς παρά τη συνθηκολόγηση της χώρας του κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, συνέχισε να τηρεί τις εντολές των ανωτέρων του – μη γνωρίζοντας για το τέλος του πολέμου – και μέχρι το 1974 ζούσε κρυμμένος στη ζούγκλα των Φιλιππίνων κάνοντας ανταρτοπόλεμο και περιμένοντας τις ενισχύσεις.

Πρόκειται για τον αληθινό σαμουράι, Χίροο Ονόντα, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών στο σπίτι του στο Τόκιο. Ήταν ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες του αυτοκρατορικού στρατού της Ιαπωνίας που πολέμησαν στον Ειρηνικό.

Ο Ονόντα είχε σταλεί εκεί το 1944 καθώς ήταν εκπαιδευμένος στον ανταρτοπόλεμο και διατήρησε τη θέση του σε ένα νησί των Φιλιππίνων μαζί με άλλους τρεις στρατιώτες.

Υπακούοντας σε μια λογική απόλυτης πίστης στον Αυτοκράτορα και πιστεύοντας ότι ο θάνατος είναι προτιμότερος από το να παραδοθεί, ο Onoda αρνείτο να βγει από την κρυψώνα του, μολονότι στην περιοχή είχαν διεξαχθεί τέσσερις επιχειρήσεις ανεύρεσής του και μέλη της οικογενείας του εξηγούσαν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Η αποκάλυψη ότι Ιάπωνες στρατιώτες βρίσκονταν στο νησί έγινε το 1950, όταν ένας εκ των τεσσάρων αποφάσισε να βγει από το δάσος και επέστρεψε στη χώρα του. Αεροσκάφος έριξε φυλλάδια τα οποία έγραφαν πως ο πόλεμος είχε τελειώσει προ πολλού, ωστόσο ο Ονόντα και οι υπόλοιποι σύντροφοί του δεν πίστεψαν την είδηση και συνέχιζαν να κάνουν το καθήκον τους, παρακολουθούσαν στρατόπεδα Φιλιππινέζων, ενώ σποραδικά είχαν συμπλοκές με ορισμένους εξ αυτών. Ιαπωνία και Φιλιππίνες επιχείρησαν να τους εντοπίσουν ωστόσο το 1959 οι έρευνες σταμάτησαν καθώς όλοι πίστευαν πως οι στρατιώτες αυτοί είχαν πλέον πεθάνει.

Οι Ιάπωνες στρατιώτες έδωσαν σημεία ζωής το 1972 πραγματοποιώντας επίθεση σε μονάδα του στρατού των Φιλιππίνων. Ο μοναδικός σύντροφος του Ονόντα σκοτώθηκε, ενώ ο ηρωικός Ιάπωνας γλίτωσε και κρύφτηκε πάλι στη ζούγκλα.

Η ιαπωνική κυβέρνηση κατέφυγε σε μέλη της οικογένειάς του, που πήγαν μέχρι το σημείο όπου ζούσε με σκοπό να σταματήσει τον πόλεμο κάτι που ο ίδιος αρνήθηκε. Τελικά το 1974 το Τόκιο έστειλε εκεί τον τότε διοικητή του, ο οποίος του έδωσε διαταγή να καταθέσει τα όπλα.

Ο Onoda τελικά παραδόθηκε στον τότε δικτάτορα των Φιλιππίνων Φερντινάντ Μάρκος, ενδεδυμένος με την επίσημη στολή του, το πηλίκιο, το όπλο και το ξίφος του, τα οποία είχε διατηρήσει σε καλή κατάσταση, μολονότι είχαν περάσει 30 χρόνια από τότε που εστάλη στη Λουμπάνγκ.

Μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία, του ήταν αδύνατο να παραμείνει εκεί, βλέποντας ότι ουσιαστικά τα πάντα στην χώρα είχαν αλλάξει, είχαν εκδυτικοποιηθεί και αξίες στις οποίες ο ίδιος πίστευε είχαν χαθεί στην πορεία. Ο μιλιταρισμός ήταν πια καταδικαστέος, το ίδιο και η πίστη στο μεγαλείο της Ιαπωνίας.

Έτσι προτίμησε να αγοράσει ένα κτήμα στη Βραζιλία και έπειτα επέστρεψε για να δημιουργήσει ένα μικρό σχολείο σε μια σχετικά απομονωμένη περιοχή στον ιαπωνικό Βορρά.

«Δεν θεωρώ αυτά τα 30 χρόνια ότι τα έχασα. Χωρίς αυτήν την εμπειρία, θα ήμουν άλλος άνθρωπος και η ζωή μου δεν θα ήταν όπως είναι σήμερα», είχε πει μιλώντας στο Associated Press το 1995.

Το Ισραήλ παίρνει μέτρα κατά της παράνομης μετανάστευσης

Κανείς δεν τολμά να τα βάλει με το Ισραήλ για τη μεταναστευτική πολιτική που εφαρμόζει. Χιλιάδες Αφρικανές συνοδευόμενες από τα παιδιά τους διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ διαμαρτυρόμενες για την άρνηση των ισραηλινών αρχών να τους δώσουν καθεστώς προσφύγων. «Είμαστε πρόσφυγες», φώναζαν οι διαδηλώτριες, κάποιες από τις οποίες κρατούσαν στα χέρια τους τα παιδιά τους ή έσπρωχναν καρότσια. Κρατώντας πανό στα οποία είχαν γράψει: «Θέλουμε ελευθερία» και «Σταματήστε τον ρατσισμό» διαδήλωσαν μπροστά από την έδρα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και στη συνέχεια μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία. «Τα παιδιά μας δεν έχουν έγγραφα ταυτότητας και άρα κανένα δικαίωμα. Δεν λαμβάνουμε καμία υποστήριξη για εμάς και τα παιδιά μας», κραύγαζαν. Την προηγούμενη εβδομάδα δεκάδες χιλιάδες Αφρικανοί μετανάστες χωρίς χαρτιά διαδήλωσαν στο Τελ Αβίβ και στη συνέχεια στην Ιερουσαλήμ μπροστά από το κοινοβούλιο, εκφράζοντας την διαμαρτυρία τους για την πολιτική του Ισραήλ έναντι των μεταναστών. 

Στις 10 Δεκεμβρίου 2013 το ισραηλινό κοινοβούλιο ψήφισε ένα νόμο ο οποίος επιτρέπει στις αρχές να κρατούν στη φυλακή χωρίς δίκη για διάστημα έως και ένα χρόνο τους μετανάστες που δεν έχουν έγκυρη βίζα.

Ένας φράκτης μήκους 230 χιλιομέτρων που κατασκευάστηκε το 2012 από τις ισραηλινές αρχές στα σύνορα με την Αίγυπτο ουσιαστικά εκμηδένισε τον αριθμό των μεταναστών που εισέρχονται στο Ισραήλ από το Σινά. Όσοι είχαν προλάβει να εισέλθουν στη χώρα και θεωρούνται παράνομοι θα στέλνονται σε μία ανοιχτή φυλακή, όπως περιγράφεται από τις ισραηλινές αρχές, στην έρημο στα νότια της χώρας.

Το κέντρο Holot, που ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Δεκέμβριο, είναι ανοικτό στη διάρκεια της ημέρας, όμως οι μετανάστες που μεταφέρονται σε αυτό πρέπει να περνούν εκεί τη νύχτα, ενώ καταμετρώνται τρεις φορές ημερησίως.

Περίπου 52.000 μετανάστες, κυρίως από την Ερυθραία και το Σουδάν, έχουν εισέλθει στο Ισραήλ από την Αίγυπτο από το 2006, υποστηρίζουν οι ισραηλινές αρχές, οι οποίες ξεκίνησαν το 2012 μια εκστρατεία που οδήγησε στην απέλαση ή την αναχώρηση 3.920 εξ αυτών.

Αν ήταν στην Ελλάδα θα έβρισκαν όλοι αυτοί μια ζεστή αγκαλιά στο πρόσωπο του Σαμαρά που λατρεύει από τα φοιτητικά του χρόνια τους Αφρικανούς.

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ 2014

Έρρωσθε, ευδαιμονείτε, και καλή λευτεριά στην Πατρίδα μας!